Эйтче, Эрем - Фирдус Тямаев перевод на немецкий

Эйтче, Эрем

Җилгә каршы басып тора алган
Мин яратам әрем үләнен
Әрем җыеп кайткан чакларымны
Бик ярата иде сөйгәнем
Әйтче, әрем, әйтче, әрем, нигә
Язмышның җилләре бик ачы?
Бергә йөрдек әремле болында
Тормыш сагышларга салганчы
Мин әле дә элеккедәй кебек
Мин әле дә сөям ярымны
Язмыш җиле генә бик тә ачы
Тырный да тора ул җанымны
Әрем исен ник соң ачы диләр
Язмыш җиле аннан ачырак
Болыннарда йөрим, кояш та бит
Күзләргә күренә ай сымак
Әйтче, әрем, әйтче, әрем, нигә
Язмышның җилләре бик ачы?
Бергә йөрдек әремле болында
Тормыш сагышларга салганчы
Мин әле дә элеккедәй кебек
Мин әле дә сөям ярымны
Язмыш җиле генә бик тә ачы
Тырный да тора ул җанымны
Әрем исен иснәп болын буйлап
Йөрим әле, күңел сүрелсен
Сагышларны куып, кояш чыксын
Киләчәккә юллар күренсен
Әйтче, әрем, әйтче, әрем, нигә
Язмышның җилләре бик ачы?
Бергә йөрдек әремле болында
Тормыш сагышларга салганчы
Мин әле дә элеккедәй кебек
Мин әле дә сөям ярымны
Язмыш җиле генә бик тә ачы
Тырный да тора ул җанымны
Язмыш җиле генә бик тә ачы
Тырный да тора ул җанымны

Sag mir, Beifuß

Ich, der dem Wind widerstehen kann,
Ich liebe das Beifußkraut.
Die Zeiten, als ich Beifuß sammelte,
Liebte meine Liebste sehr.
Sag mir, Beifuß, sag mir, Beifuß, warum
Sind die Winde des Schicksals so bitter?
Wir gingen zusammen auf der Beifußwiese,
Bevor das Leben uns in Trauer stürzte.
Ich bin immer noch wie früher,
Ich liebe meine Liebste immer noch.
Nur der Wind des Schicksals ist so bitter,
Er zerkratzt immer wieder meine Seele.
Warum sagt man, der Duft von Beifuß sei bitter?
Der Wind des Schicksals ist noch bitterer.
Ich gehe auf den Wiesen, und die Sonne
Erscheint den Augen wie der Mond.
Sag mir, Beifuß, sag mir, Beifuß, warum
Sind die Winde des Schicksals so bitter?
Wir gingen zusammen auf der Beifußwiese,
Bevor das Leben uns in Trauer stürzte.
Ich bin immer noch wie früher,
Ich liebe meine Liebste immer noch.
Nur der Wind des Schicksals ist so bitter,
Er zerkratzt immer wieder meine Seele.
Den Duft von Beifuß atmend, gehe ich die Wiese entlang,
Lass die Seele sich beruhigen.
Die Trauer vertreibend, soll die Sonne aufgehen,
Sollen Wege in die Zukunft sichtbar werden.
Sag mir, Beifuß, sag mir, Beifuß, warum
Sind die Winde des Schicksals so bitter?
Wir gingen zusammen auf der Beifußwiese,
Bevor das Leben uns in Trauer stürzte.
Ich bin immer noch wie früher,
Ich liebe meine Liebste immer noch.
Nur der Wind des Schicksals ist so bitter,
Er zerkratzt immer wieder meine Seele.
Nur der Wind des Schicksals ist so bitter,
Er zerkratzt immer wieder meine Seele.