אויפ'ן וועג שטייט א בוים - חוה אלברשטיין перевод на русский

אויפ'ן וועג שטייט א בוים

אויפֿן וועג שטייט אַ בוים
שטייט ער אײַנגעבויגן
אַלע פֿייגל פֿונעם בוים
זענען זיך צעפֿלויגן
דרײַ קיין מזרח, דרײַ קיין מערב
און דער רעשט – קיין דרום
און דעם בוים געלאָזט אַליין
הפקר פֿאַרן שטורעם
זאָג איך צו דער מאַמע: הער
זאָלסט מיר נאָר ניט שטערן
וועל איך, מאַמע, איינס און צוויי
באַלד אַ פֿויגל ווערן
איך וועל זיצן אויף דעם בוים
און וועל אים פֿאַרוויגן
איבערן ווינטער מיט אַ טרייסט
מיט אַ שיינעם ניגון
זאָגט די מאַמע: ניטע, קינד!
און זי וויינט מיט טרערן
וועסט, חלילה, אויפֿן בוים
מיר פֿאַרפֿרוירן ווערן
זאָג איך: מאַמע, ס′איז אַ שאָד
דײַנע שיינע אויגן
און איידער וואָס און איידער ווען
בין איך מיר אַ פֿויגל
וויינט די מאַמע: איציק קרוין
זע, אום גאָטעס ווילן
נעם זיך מיט אַ שאַליקל
קאָנסט זיך נאָך פֿאַרקילן
די קאַלאָשן נעם דיר מיט
ס'גייט אַ שאַרפֿער ווינטער
און די קוטשמע טו דיר אָן
וויי איז מיר, און ווינד מיר
און דאָס ווינטער-לײבל נעם
טו עס אָן, דו שׁוטה
אויב דו ווילסט נישט זײַן קיין גאַסט
צווישן אַלע טויטע
כ′הויב די פֿליגל - ס'איז מיר שווער
צו פֿיל, צו פֿיל זאַכן
האָט די מאַמע אָנגעטאָן
דעם פֿייגעלע דעם שוואַכן
קוק איך טרויעריק מיר אַרײַן
אין דער מאַמעס אויגן
ס'האָט איר ליבשאַפֿט נישט געלאָזט
ווערן מיך אַ פֿויגל
אויפֿן וועג שטייט אַ בוים
שטייט ער אײַנגעבויגן
אַלע פֿייגל פֿונעם בוים
זענען זיך צעפֿלויגן

На дороге стоит дерево

На дороге стоит дерево,
Стоит, склонившись,
Все птицы с дерева
Разлетелись.
Три на восток, три на запад,
А остальные - на юг.
И дерево оставили одно,
Добычей бури.
Говорю я маме: "Слушай,
Только не мешай мне,
Сейчас я, мама, раз-два
Птицей стану.
Я сяду на дерево
И буду его утешать
Всю зиму лаской,
Красивой песней".
Говорит мама: "Нет, дитя!",
И плачет слезами,
"Замерзнешь, упаси боже, на дереве,
Пропадешь".
Говорю я: "Мама, жаль
Твои красивые глаза,
А прежде всего и прежде всего,
Я - птица.
Плачет мама: "Ицик, родной,
Ради бога,
Возьми с собой шаль,
Можешь простудиться.
Калоши возьми с собой,
Зима суровая идет.
И шапку надень,
Горе мне, и ветер мне.
И зимнюю куртку возьми,
Надень ее, глупый.
Если не хочешь быть гостем
Среди всех мертвых".
Поднимаю крылья - мне тяжело,
Слишком, слишком много вещей
Надела мама
На птенчика слабого.
Смотрю печально я
В мамины глаза.
Ее любовь не позволила
Мне стать птицей.
На дороге стоит дерево,
Стоит, склонившись,
Все птицы с дерева
Разлетелись.