Текст и перевод песни คาราบาว - สังกะสี

สังกะสี

เขาทํางานอย่างเหนื่อยหนัก
เพื่อเก็บเงินซื้ออาหาร
ซื้อหยูกยาสารพัน
เสื้อกางเกงไว้สวมใส่
ผิวไหม้เกรียมหนังดํากร้าน
สู้กับงานสู้ทนไหว
ลูกและเมียดังดวงใจ
หนักปานใดไม่หวั่นเกรง

ยามเย็นลงเขาพร้อมหน้า ซื้อข้าวปลาหุง หากิน
ทอดปลาทูยอดกระถิน เหมือนกินมาแต่ชาติก่อน
ลูกและเมียยังยิ้มได้ สบายใจไม่เดือดร้อน
นี่แหละสุขกรรมกร ทุกข์ที่กายใจยังสุข

คือช่างสุข คือช่างไม้
อายุขัยได้ห้าสิบ
แกสร้างตึก สูงลิบลิ่ว
แต่ตัวเองลูกเมียยังเร่ร่อน

มือที่สากกว่าส้นเท้า คอยโน้มน้าวเหนี่ยวนั่งร้าน
ไต่ความสูงอย่างชํานาญ ด้วยวิญญาณของช่างเก่า
เหมือนชะตาฟ้าจะแกล้ง ลมพัดแรงฝนตั้งเค้า
สังกะสีอันผุเก่า ปลิวปะทะร่างช่างสุข

พสุธาอ้าแขนไว้ ร่างช่างไม้กับสังกะสี
ตกกระทบธรณี เลือดสีแดงกระเซ็นซ่าน
เสียงหวีดร้องโกลาหล ว่ามีคนหล่นนั่งร้าน
ปากต่อปากจากคนงาน คือเฒ่าสุขเฒ่าสังกะสี

เหลือแต่ร่าง ให้อาลัย
ตายจากไป จากโลกนี้
เขาตายไป ไม่ตายฟรี
มีค่าศพ ศพละสองพันห้า

วันเดือนปีผ่านไป ตึกสูงใหญ่เสียดฟ้า
ต่อสายตาทั่วหล้า ว่าตึกที่สูงที่สุด
งบประมาณการก่อสร้าง ห้าร้อยล้านกับสองพันห้า
ที่ไม่เห็นคือนํ้าตา ของลูกเมียเฒ่าสังกะสี
ถึงวันงานเปิดอาคาร มโหฬารมโหฬี
มหรสพ ประดามี แขกรับเชิญล้วนทรงเกียรติ

ผนังอาคารเป็้นหินอ่อน พื้นเป็นพรมกํามะหยี่
สุขภัณฑ์จากอิตาลี โคมไฟจากออสเตรีย
แพงเท่าไรล้วนสรรหา เจริญตาประสาเสี่ย
สังกะสีกับลูกเมีย อยู่ตรงไหนใน ใจคน

สังกะสี สังกะสี อยู่ตรงไหนในใจคน

สังกะสี สังกะสี อยู่ตรงไหนในใจคน

Оцинкованная сталь

Он работал не покладая рук,
Чтобы заработать деньги на еду,
На лекарства,
На одежду.
Его кожа обгорела и потемнела,
Он боролся с работой, терпел,
Жена и дети были для него всем,
Он не боялся никакой тяжести.

Вечером они все вместе покупали рис и рыбу, готовили и ели,
Ели жареную рыбу, как будто родились для этого,
Жена и дети улыбались, не зная горя,
Вот оно счастье рабочего человека, даже в трудностях он счастлив.

Он был счастливым плотником,
В свои пятьдесят лет
Он строил высотные здания,
Но сам с женой и детьми скитался.

Его руки, грубее пяток, ловко управлялись с лесами,
Он поднимался на высоту с душой старого мастера.
Как будто судьба сыграла с ним злую шутку: подул сильный ветер, полил дождь,
Лист старой оцинкованной стали сорвался и ударил старика.

Земля распахнула свои объятия для плотника и листа стали,
Они рухнули на землю, кровь брызнула во все стороны,
Раздались крики: "Человек упал с лесов!"
Рабочие передавали друг другу: "Это старик Сукх, старик-желестянка".

Осталось только тело, вызывающее сожаление,
Он ушел из этого мира,
Он умер не напрасно,
Страховка составила две с половиной тысячи.

Шли годы, выросло высокое здание,
Приковывая взгляды,
Бюджет строительства составил пятьсот миллионов и две с половиной тысячи,
Но никто не увидел слез жены и детей старика-железянщика.
Настал день торжественного открытия здания,
Устроено грандиозное празднество, гости были в высшей степени почтенны.

Стены здания отделаны мрамором, полы устланы коврами,
Сантехника привезена из Италии, люстры - из Австрии,
На все, что дорого, не скупились, радость для глаз,
А где в сердцах людей место для старика-железянщика и его семьи?

Старик-железянщик, старик-железянщик, есть ли тебе место в сердцах людей?

Старик-железянщик, старик-железянщик, есть ли тебе место в сердцах людей?