ขอสิทธิ์แค่ร้องไห้ - ต่าย อรทัย перевод на немецкий

ขอสิทธิ์แค่ร้องไห้

ชาตินี้เกิดมา เหมือนเทวดาไม่รัก
จึงมอบแต่ความลำบาก มาเป็นของฝากหัวใจ

ให้รักสับสน ให้ความจนวิ่งชนเรื่อยไป
ช่างเถอะชีวิต ไม่คิดเรียกร้องจากใคร
ขอสิทธิ์ แค่เพียงร้องไห้ ระบายความช้ำบางคราว

รับบทเศร้า ไม่เคยพอหนอชีวิต
ฟ้าลิขิต หรือกรรมแต่ปางไหน
จึงซ้ำเติม สาวบ้านนาผู้มาไกล
ให้หัวใจเจ็บจนมีน้ำตา

การศึกษาจบลง ตรงตอนเริ่ม
ราชภัฏครึ่งเทอมเกิดปัญหา
ต้องหยุดเรียน เพราะเงินไม่นำพา
ก่อนเข้ามา เสี่ยงดวงในเมืองไกล

งานรายได้สูงสุดวุฒิ ม.หก
เงินเดือนตกสามพัน เริ่มหวั่นไหว
เก็บส่งน้องส่งแม่ ดูแลยาย
หักค่าน้ำค่าไฟ ไม่ชนเดือน

หวังมีเพื่อนพึ่งพา ครายากไร้
ได้พบคนที่รู้ใจ หาใครเหมือน
คบหาเป็นคู่รักไม่ถึงเดือน
ก็ถูกเตือน ว่าลูกเมียเขามาตาม
ต้องหอบช้ำ หนีงานเพื่อลืมรัก
เอ้อ เออ เออ เอย

ต้องหอบช้ำ หนีงานเพื่อลืมรัก
งานก็พักรักก็หล่น คนก็หยาม
จากวันนั้น เป็นต้นมาชะตากรรม
ก็ถูกนำสู่เงาความเศร้าตรม

ความหวังล่มจม เรื่องงานพิการรัก
เหนื่อยใจนัก อยากเลิกราให้สาสม
แต่คิดถึง คนข้างหลังที่ยังจม
ต้องต่อลม เสริมแรงสู้ต่อไป

เมื่ออ่อนไหว ก็ร้องไห้แต่ไม่หยุด
ต้องพิสูจน์ให้รู้เราสู้ไหว
เข้ามาเถิดความช้ำ หากย่ามใจ
เคยเจอะมาเท่าไร ยังหยัดยืน

ถอนสะอื้น กลืนน้ำตาหันหน้าสู้
ถึงจะรู้ดวงไม่พอก็จะฝืน
ไม่ร้องขอโชคชะตาจากฟ้าคืน
แต่จะยืนสู้ไปเท่าแรงพอ

เจ็บก็ไม่ขออ้อนวอนความเห็นใจ
เหนื่อยก็ไม่ท้อขอหยัดยืนสู้ต่อไป
ขอสิทธิ์แค่ร้องไห้ แต่หัวใจจะไม่ยอม

Nur das Recht zu weinen

In dieses Leben geboren, als ob die Götter mich nicht lieben,
so gaben sie mir nur Mühsal als Geschenk fürs Herz.

Ließen die Liebe verwirrend sein, ließen die Armut immer wieder auf mich einstürzen.
Egal, Leben, ich denke nicht daran, von jemandem etwas zu fordern.
Ich bitte nur um das Recht zu weinen, um manchmal den Schmerz loszulassen.

Die traurige Rolle spielen, es ist nie genug, oh Leben.
Ist es vom Himmel bestimmtes Schicksal oder Karma aus einem früheren Leben?
Das die Lasten des Bauernmädchens, das von weit her kam, immer wieder vermehrt?
Das Herz schmerzen lässt, bis Tränen fließen.

Die Ausbildung endete genau am Anfang.
Ein halbes Semester an der Rajabhat-Uni, Probleme traten auf.
Musste das Studium abbrechen, weil das Geld nicht reichte,
bevor ich kam, um mein Glück in der fernen Stadt zu versuchen.

Der bestbezahlte Job für den höchsten Schulabschluss (M.6),
das Monatsgehalt fiel auf dreitausend, ich begann mir Sorgen zu machen.
Sparen, um es den Geschwistern und der Mutter zu schicken, die Großmutter zu versorgen.
Nach Abzug von Wasser- und Stromkosten reicht es nicht bis zum Monatsende.

Hoffte auf einen Freund, auf den ich mich verlassen kann, um die Not zu lindern.
Traf jemanden, der mein Herz verstand, wie keinen anderen.
Waren weniger als einen Monat ein Liebespaar,
da wurde ich gewarnt, dass seine Frau und Kinder nach ihm suchten.
Musste den Schmerz ertragen, die Arbeit verlassen, um die Liebe zu vergessen.
Oh, oh, oh, oje.

Musste den Schmerz ertragen, die Arbeit verlassen, um die Liebe zu vergessen.
Die Arbeit ruhte, die Liebe zerbrach, die Leute verachteten mich.
Von diesem Tag an, das Schicksal...
...führte mich in den Schatten des Kummers.

Die Hoffnung sank, die Arbeit dahin, die Liebe verletzt.
So herzensmüde, möchte am liebsten alles hinschmeißen.
Aber ich denke an die Daheimgebliebenen, die noch kämpfen.
Muss Atem schöpfen, Kraft sammeln, um weiterzukämpfen.

Wenn ich schwach bin, weine ich, aber ich höre nicht auf (zu kämpfen).
Muss beweisen, dass ich kämpfen kann.
Komm nur her, Schmerz, wenn du dich traust.
Wie viel ich auch erlebt habe, ich stehe immer noch.

Unterdrücke das Schluchzen, schlucke die Tränen, wende mich dem Kampf zu.
Auch wenn ich weiß, dass das Glück nicht reicht, werde ich mich widersetzen.
Ich werde das Schicksal nicht vom Himmel zurückfordern.
Sondern werde stehen und kämpfen, solange die Kraft reicht.

Wenn es weh tut, werde ich nicht um Mitleid flehen.
Wenn ich müde bin, verzage ich nicht, ich bleibe standhaft und kämpfe weiter.
Ich bitte nur um das Recht zu weinen, aber mein Herz wird nicht nachgeben.