Текст и перевод песни ต่าย อรทัย - มาจากดิน

มาจากดิน

คนมาจากดิน
บ่เคยลืมถิ่นความจน
ถึงฟ้าบันดล
ให้เดินพ้นความเข็ญใจ
กี่ปีที่เราจากเงาบ้านนา
สู่ฟ้าเมืองไกล
เสื้อร้อยเก้าๆกระเป๋าหนึ่งใบ
กับวุฒิ มปลาย
ยังจำได้ดี
ถึงในวันนี้
สิ่งที่มีพออยู่สบาย
แรงที่เทไป
ส่งผลให้ยิ้มได้อีกที
แต่งตัวได้บ้าง
เดินห้างได้หน่อย
เงินค้างบัญชี
ส่งทางบ้านส่งน้องเรียนดี
ได้กลิ่นธุลีดินยังติดใจ
ความสุขสบาย
บ่อาจละลายภาพในความจำ
ข้าวเหนียวส้มตำ
เป็นแขกประจำกับข้าวยามบ่าย
เมืองใหญ่เมืองนี้ เป็นเวทีสู้
บ่ได้เป็นที่อยู่ของใคร
บ้านเฮาร่มเงาตราบใด
ยังเป็นจุดหมาย
ที่ใจร่ำหา
คนมาจากดิน
บ่เคยลืมถิ่นความจน
ยังจำผู้คน
ที่ดึงพ้นทางน้ำตา
กลิ่นหอมน้ำใจ
ผู้เคยร่วมทนบนทางผ่านมา
ย้ำเตือนตลอดเวลา
ให้รู้ตัวว่า ก้าวมาจากดิน
ความสุขสบาย
บ่อาจละลายภาพในความจำ
ข้าวเหนียวส้มตำ
เป็นแขกประจำกับข้าวยามบ่าย
เมืองใหญ่เมืองนี้ เป็นเวทีสู้
บ่ได้เป็นที่อยู่ของใคร
บ้านเฮาร่มเงาตราบใด
ยังเป็นจุดหมาย
ที่ใจร่ำหา
คนมาจากดิน
บ่เคยลืมถิ่นความจน
ยังจำผู้คน
ที่ดึงพ้นทางน้ำตา
กลิ่นหอมน้ำใจ
ผู้เคยร่วมทนบนทางผ่านมา
ย้ำเตือนใจสาวดอกหญ้า
ให้รู้ตัวว่า ก้าวมาจากดิน

Ma Jak Din

I come from the soil
Never forgetting my humble roots
Even though heaven has blessed me
Relieving me of hardship
Years have passed since I left the rice fields
For the big city lights
A hundred-baht shirt and a single bag
With a high school diploma
I still remember it well
Even today
I have enough to live comfortably
My hard work has paid off
Bringing me joy once more
I can dress up sometimes
And shop at the mall a little
The money in my account
I send home to my family and for my siblings' education
The scent of the soil still lingers in my heart
Despite my comfort
It cannot erase my memories
Sticky rice and papaya salad
My daily lunch companions
This big city is a battlefield
Not a place where anyone truly belongs
My home, with its comforting shade
Is still my destination
Where my heart yearns to be
I come from the soil
Never forgetting my humble roots
I remember the people
Who lifted me from despair
The fragrance of their kindness
Those who shared my struggles on the path
A constant reminder
That I am but a humble creature of the earth
Despite my comfort
It cannot erase my memories
Sticky rice and papaya salad
My daily lunch companions
This big city is a battlefield
Not a place where anyone truly belongs
My home, with its comforting shade
Is still my destination
Where my heart yearns to be
I come from the soil
Never forgetting my humble roots
I remember the people
Who lifted me from despair
The fragrance of their kindness
Those who shared my struggles on the path
A gentle reminder to this country girl
That I am but a humble creature of the earth