มือปืน - ปู พงษ์สิทธิ์ перевод на немецкий

มือปืน

ฟางเส้นสุดท้าย
ตอนตะวันบ่ายคล้อยลงมา
นายสั่งให้ลงมือฆ่า เด็กตาดำดำ
ศรัทธาสลาย
ความเป็นตายไล่เรียงเป็นฉาก
จากเริ่มถึงนี้ยิ่งนานเหนี่ยวไกปืน
เหยียบศพข้ามไปคว้าเอาเงิน

ข้ามความจนที่ฉันหนีหน้า
ปากกัดตีนถีบเรื่อยมา
ตีรันฟันแทงแกร่งกล้าหนุ่มกระทง

ไม่เคยลี้หนีใจผู้ใด แรงมา เราก็แรงไป
กัดแก่งแย่งชิงก้อนเงิน จนพบกับนาย

ผู้มากหลายด้วยบารมีเงิน
ยิ่งใหญ่คับเมือง ทุกคน ต้องก้มหัวมือกุมต่ำ

ฝากตัวรับใช้นาย
เป่าหัวผู้ขวางทางเดินนาย
ส่งไปสู่ความตาย ชื่อเสียงของฉันเลื่องลือ
ศพแรกผ่านไป ศพสองศพสาม
ค่อยค่อยผ่านไป หลงผิดคิดภาคภูมิใจ
ก่อนเดินมาถึงวันนี้

เด็กโชคร้าย
เขาเห็นนายซื้อขายกัญชา
นายมองแล้วส่งสายตา
ฉันผวาใจตกลงตีน
ไปตายเสียเถิด
หันปืนเข้าหาหัวนาย
เหนี่ยวไกแล้วฉันโล่งใจ
ได้กลิ่นไอของความดีงาม

ฝากตัวรับใช้นาย
เป่าหัวผู้ขวางทางเดินนาย
ส่งไปสู่ความตาย ชื่อเสียงของฉันเลื่องลือ
ศพแรกผ่านไป ศพสองศพสาม
ค่อยค่อยผ่านไป หลงผิดคิดภาคภูมิใจ
ก่อนเดินมาถึงวันนี้

นี่คือครั้งหนึ่งที่ภูมิใจ ว่าฉันยังเป็นมนุษย์
หัวใจลอยล่องไปแสนไกล
ขอตกตาย ด้วยมือตัวเอง

Der Auftragskiller

Der letzte Strohhalm
Als die Nachmittagssonne sank,
befahl der Boss, ein unschuldiges Kind zu töten.
Der Glaube zerbrach.
Leben und Tod zogen wie Szenen vorbei,
von Anbeginn bis jetzt, so lange schon den Abzug betätigt,
über Leichen gestiegen, um das Geld zu nehmen.

Die Armut überwunden, der ich entfloh,
mich mit Händen und Füßen gewehrt, immer weiter,
gekämpft, gestochen, stark geworden, ein zäher junger Mann.

Niemals vor jemandes Stärke gewichen. Kam jemand stark, war ich es auch.
Um Geld gebissen und gekämpft, bis ich den Boss traf,

den Mann mit viel Macht durch Geld,
so gewaltig in der Stadt, jeder musste sich tief verneigen, die Hände gefaltet.

Ich schwor ihm meine Dienste,
blies denen den Kopf weg, die seinem Weg im Wege standen,
schickte sie in den Tod. Mein Ruf eilte mir voraus.
Die erste Leiche, dann die zweite, die dritte,
langsam zogen sie vorbei. Ich war fehlgeleitet und stolz darauf,
bevor ich am heutigen Tag ankam.

Das unglückselige Kind,
es sah, wie der Boss Marihuana handelte.
Der Boss blickte und gab mir mit den Augen ein Zeichen.
Ich erschrak, mein Herz fiel mir in die Hose.
Soll er doch sterben!
Ich richtete die Waffe auf den Kopf des Bosses,
drückte ab und fühlte mich befreit.
Spürte den Hauch des Guten.

Ich schwor ihm meine Dienste,
blies denen den Kopf weg, die seinem Weg im Wege standen,
schickte sie in den Tod. Mein Ruf eilte mir voraus.
Die erste Leiche, dann die zweite, die dritte,
langsam zogen sie vorbei. Ich war fehlgeleitet und stolz darauf,
bevor ich am heutigen Tag ankam.

Dies ist das eine Mal, dass ich stolz bin, noch ein Mensch zu sein.
Mein Herz schwebt weit, weit fort.
Ich bitte darum, durch meine eigene Hand zu fallen und zu sterben.