บาดเจ็บ - พงษ์สิทธิ์ คำภีร์ перевод на немецкий

บาดเจ็บ

เมื่อเรามองย้อนกลับทาง ที่ผ่านมา
จะเห็นภาพเก่า
บ้านเราร่วมอยู่เหลียวแลเผื่อแผ่จำได้ไหม

เพื่อนเศร้า เราเศร้า
เพื่อนสุขก็สุขเราแนบเนาอุ่นใจ
เมืองใหญ่พรากเอา หมู่เราหลงทางคว้าง

คนตั้งเยอะตั้งแยะ ต่างรีบไป
แย่งกันกินแย่งกันใช้ แย่งใส่ทอง
เราต่างคนต่างมอง ต่างจับจ้อง
จะแย่งชิง จะกินเหยื่อเดียวกัน

โอ่โอ้ เพื่อนจ๋า ฉันกลับมาเพราะบาดเจ็บ
นกตัวเล็กปีกหัก โผบินกลับรัง
รังเล็กอันอบอุ่น จุนเจือยิ่งกว่า
เพื่อนจ๋ากลับมาสร้างรัง ของเราที่เดิม

คนตั้งเยอะตั้งแยะ ต่างรีบไป
แย่งกันกินแย่งกันใช้ แย่งใส่ทอง
เราต่างคนต่างมอง ต่างจับจ้อง
จะแย่งชิง จะกินเหยื่อเดียวกัน

โอ่โอ้ เพื่อนจ๋า ฉันกลับมาเพราะบาดเจ็บ
นกตัวเล็กปีกหัก โผบินกลับรัง
รังเล็กอันอบอุ่น จุนเจือยิ่งกว่า
เพื่อนจ๋ากลับมาสร้างรัง ของเราที่เดิม

เราเป็นแค่ฝุ่นละอองปลิว ผ่านไปผ่านมา
ไร้ค่า ที่ใครจะแลใคร จะเหลียวมอง

Verletzt

Wenn wir auf den Weg zurückblicken, den wir gegangen sind, meine Liebste,
werden wir alte Bilder sehen.
Unser Zuhause, wo wir zusammenlebten, füreinander sorgten – erinnerst du dich, meine Liebste?

War ein Freund traurig, waren wir es auch,
war ein Freund glücklich, waren auch wir glücklich, uns nah und geborgen fühlend.
Die große Stadt riss uns fort, unsere Gemeinschaft verirrte sich, haltlos treibend.

So viele Menschen, alle eilen dorthin,
kämpfen ums Essen, kämpfen um den Besitz, kämpfen darum, Gold zu tragen.
Wir alle blicken einander an, starren uns an,
bereit zu kämpfen, dieselbe Beute zu erjagen.

Oh, meine Liebste, ich bin zurückgekehrt, weil ich verletzt bin.
Ein kleiner Vogel mit gebrochenem Flügel, er fliegt heim zu seinem Nest.
Das kleine, warme Nest, es umsorgt uns mehr als alles andere.
Meine Liebste, komm zurück, lass uns unser Nest am alten Ort wiederaufbauen.

So viele Menschen, alle eilen dorthin,
kämpfen ums Essen, kämpfen um den Besitz, kämpfen darum, Gold zu tragen.
Wir alle blicken einander an, starren uns an,
bereit zu kämpfen, dieselbe Beute zu erjagen.

Oh, meine Liebste, ich bin zurückgekehrt, weil ich verletzt bin.
Ein kleiner Vogel mit gebrochenem Flügel, er fliegt heim zu seinem Nest.
Das kleine, warme Nest, es umsorgt uns mehr als alles andere.
Meine Liebste, komm zurück, lass uns unser Nest am alten Ort wiederaufbauen.

Wir sind nur Staubkörner, die vorüberwehen,
zu unbedeutend, als dass uns jemand beachtete, uns eines Blickes würdigte.