Текст и перевод песни พงษ์สิทธิ์ คำภีร์ - หวัง

หวัง

เกิดเป็นคน
เป็นคนโดยธรรมชาติ
ความคิดจิตใจยังสามารถ
รู้ขาดรู้สู้รู้ซึ้ง
ชั่วชีวิต คิดหวังตั้งใจไว้มาก
ประชาธิปไตยในไทยชาติ
เต็มใบเต็มที่เต็มร้อย
จึงออกตามหา
ประชาธิปไตยดังว่า
เพื่อนร่วมอุดมการณ์หลายหลาก
สิบร้อยพันหมื่นแสนล้าน

มีมือปีศาจ
เข่นฆ่าให้ล้มหายตายจาก
แย่งชิงสิ่งหวังอันสูงค่า
กระชากลงอเวจี
ความรู้สึก คับแค้นนั้นไปถึงข้างใน
คืบคลานเข้ามารุมสุมใจ
เห็นเพื่อนล้มตายลงอย่างนี้
ผู้บริสุทธิ์
สองมือสองแขนว่างเปล่า
ร่วงกราวลงกองแทบสองบาท
ปีศาจร้ายนั่งบนเก้าอี้...

ไม่เป็นธรรมทุกสิ่งหรอก
มันไม่ เป็นธรรมทุกอย่างหรอก
คนตาย คนตายลงไป
คนอยู่ ก็สู้ต่อไป
ประชาชนอย่างเรา
ถึงหัวใจเป็นของเรา
แต่ความเป็นธรรมเป็นจริง
มันมีสิทธิ์ได้แค่บางคน

ไม่เป็นธรรมทุกสิ่งหรอก
มันไม่ เป็นธรรมทุกอย่างหรอก
คนตาย คนตายลงไป
คนอยู่ ก็สู้ต่อไป
ประชาชนอย่างเรา
ถึงหัวใจเป็นของเรา
แต่ความเป็นธรรมเป็นจริง
มันมีสิทธิ์ได้แค่บางคน...
มีมือปีศาจ
เข่นฆ่าให้ล้มหายตายจาก
แย่งชิงสิ่งหวังอันสูงค่า
กระชากลงอเวจี
ความรู้สึก คับแค้นนั้นไปถึงข้างใน
คืบคลานเข้ามารุมสุมใจ
เห็นเพื่อนล้มตายลงอย่างนี้
ผู้บริสุทธิ์
สองมือสองแขนว่างเปล่า
ร่วงกราวลงกองแทบสองบาท
ปีศาจร้ายนั่งบนเก้าอี้...

Надежда

Рожденный человеком,
Человеком по природе своей,
Мыслями и чувствами способен,
Познать боль, бороться, понимать.
Всю жизнь я лелеял надежду,
Что демократия в Таиланде,
Расцветет в полную силу,
И я отправился на поиски,
Этой самой демократии,
С товарищами по убеждениям,
Десятками, сотнями, тысячами, миллионами.

Но рука демона,
Убивает, уничтожает,
Похищает нашу заветную надежду,
Ввергая в бездну.
Чувство горечи пронзает меня,
Подкрадывается и сжигает сердце,
Видя, как гибнут мои друзья,
Невинные.
Их руки пусты,
Падают на землю, обесцененные,
А демон восседает на троне...

Нет справедливости ни в чем, милая,
Во всем нет справедливости,
Мертвые, мертвые ушли,
А живые продолжают бороться.
Мы, простой народ,
Хотя наши сердца свободны,
Но настоящая справедливость,
Доступна лишь избранным.

Нет справедливости ни в чем, милая,
Во всем нет справедливости,
Мертвые, мертвые ушли,
А живые продолжают бороться.
Мы, простой народ,
Хотя наши сердца свободны,
Но настоящая справедливость,
Доступна лишь избранным...
Рука демона,
Убивает, уничтожает,
Похищает нашу заветную надежду,
Ввергая в бездну.
Чувство горечи пронзает меня,
Подкрадывается и сжигает сердце,
Видя, как гибнут мои друзья,
Невинные.
Их руки пусты,
Падают на землю, обесцененные,
А демон восседает на троне...