Текст и перевод песни พงษ์สิทธิ์ คำภีร์ - ฉันคือประชาชน

ฉันคือประชาชน

ฉันคือ ประชาชน
ต้องอดทน ได้ทุกอย่าง.
แม้นปัญหา มันคับคั่ง
ประเดประดัง อยู่ในใจ.
ฉันคือ ประชาชน
ต้องห้อยโหน ทุกวันวี่.
รถเมล์ มันล้นปรี่
ร้อนสิ้นดี ก็ต้องทน.
ฉันคือ ประชาชน
ผู้ดิ้นรน ทุกเช้าค่ำ.
เหงื่อไคล มันไหลฉ่ำ
หน้าก็ดำ ตัวก็เหนียว.
ฉันคือ ประชาชน
ที่ผอมโซ เหมือนซังหญ้า.
อยู่ตามทุ่ง ตามป่า
ไร้ราคา ค่าควรมอง.
ฉันคือ ประชาชน
ไม่ใช่คน ที่มีเกียรติ.
ไปไหน ต้องละเอียด
ค่อยๆเหยียด ค่อยๆเงย.
ฉันคือ ประชาชน
ไม่เหมือนคน ที่ยิ่งใหญ่.
ไปไหน คนก็ไหว้
เอามือไขว้ หว่างขา.
ฉันคือ ประชาชน
ไม่ใช่คน มีอำนาจ.
ไม่เคยคิด ไม่เคยคาด
จะผูกขาด ประเทศไทย.
คือ ประชาชน
ไม่เหมือนคน ที่ยิ่งใหญ่.
ไปไหน คนก็ไหว้
เอามือไขว้ หว่างขา.
คือ ประชาชน
ไม่ใช่คน มีอำนาจ.
ไม่เคยคิด ไม่เคยคาด
จะผูกขาด ประเทศไทย

I am a citizen

I am a citizen
Must be patient with everything.
Even though the problems are pressing
Hurling into my heart.
I am a citizen
Must hang on every day.
The bus is packed
Too hot but I have to endure.
I am a citizen
Who struggles every morning and night.
Sweat is dripping
Face is dark body is sticky.
I am a citizen
Who is as thin as straw.
Living in fields and forests
Worthless and not worth looking at.
I am a citizen
Not a person of honor.
Everywhere I must be careful
Slowly lean forward, slowly look up.
I am a citizen
Not like a person of importance.
Everywhere people bow
With their hands crossed between their legs.
I am a citizen
Not a person with power.
Never thought, never expected
To monopolize Thailand.
Is a citizen
Not like a person of importance.
Everywhere people bow
With their hands crossed between their legs.
Is a citizen
Not a person with power.
Never thought, never expected
To monopolize Thailand