Текст и перевод песни มาลีวัลย์ - รู้ไหมทำไม

ถึงเวลา ที่ควรจะรู้ ที่เธอควรจะรู้ รับความเป็นจริง
ที่เธอกล่าวหา ว่าฉันเป็นคนที่ทอดทิ้ง
อยากให้เธอทบทวนทุกสิ่ง ว่ามันจริงหรือไร

เธอมองว่าฉันผิด ที่คิดมอบใจให้เขาไป
เธอควรต้องเข้าใจ เธอก็ผิดเหมือนกัน

เธอรู้ไหม ทำไมฉันจึงรักเขา
เธอรู้ตัวหรือเปล่า ว่าเธอก็ห่างเหิน
เธอรู้ไหม ว่าการที่ถูกหมางเมิน
และการต้องทนเผชิญ ความเหงาเปล่าเปลี่ยวทุกวัน
มันเกินจะทน...

เขาคนเดียว ห่วงใยใกล้ชิด
เขาคนเดียว ติดตามเหมือนดังเป็นเงา
เมื่อเธอห่างเหิน เขาเป็นคนที่คลายเหงา
ปลอบประโลม เมื่อยามที่เศร้า เมื่อไม่มีผู้ใด

เธอมองว่าฉันผิด ที่คิดมอบใจให้เขาไป
เธอควรต้องเข้าใจ เธอก็ผิดเหมือนกัน

เธอรู้ไหม ทำไมฉันจึงรักเขา
เธอรู้ตัวหรือเปล่า ว่าเธอก็ห่างเหิน
เธอรู้ไหม ว่าการที่ถูกหมางเมิน
และการต้องทนเผชิญ ความเหงาเปล่าเปลี่ยวทุกวัน
มันเกินจะทน...

เธอรู้ไหม ทำไมฉันจึงรักเขา
เธอรู้ตัวหรือเปล่า ว่าเธอก็ห่างเหิน
เธอรู้ไหม ว่าการที่ถูกหมางเมิน
และการต้องทนเผชิญ ความเหงาเปล่าเปลี่ยวทุกวัน
มันเกินจะทน...

และการต้องทนเผชิญ ความเหงาเปล่าเปลี่ยวทุกวัน
มันเกินจะทน...

Пришло время, она должна знать, что она должна знать наверняка.
Она обвинила меня в том, что меня бросили.
Хотите, чтобы вы проверили все, что это правда?

Она считала меня неправильным, мысль, разум, отпусти его.
Она должна понять, что тоже была неправа.

Ты знаешь почему я люблю его
Она понимает, что ведет себя непринужденно
Знаешь, это было отчуждение.
И терпеть ежедневное одиночество.
Это больше не будет терпимо...

Его волнует только крупный план.
Он один следует за мной, как тень.
Когда она непринужденна, он-тот человек, который освобождает одиночество.
Утешай, когда грустно, когда никого нет.

Она считала меня неправильным, мысль, разум, отпусти его.
Она должна понять, что тоже была неправа.

Ты знаешь почему я люблю его
Она понимает, что ведет себя непринужденно
Знаешь, это было отчуждение.
И терпеть ежедневное одиночество.
Это больше не будет терпимо...

Ты знаешь почему я люблю его
Она понимает, что ведет себя непринужденно
Знаешь, это было отчуждение.
И терпеть ежедневное одиночество.
Это больше не будет терпимо...

И терпеть ежедневное одиночество.
Это больше не будет терпимо...