Текст и перевод песни มาลีวัลย์ - รู้ไหมทำไม

รู้ไหมทำไม

ถึงเวลา ที่ควรจะรู้ ที่เธอควรจะรู้ รับความเป็นจริง
ที่เธอกล่าวหา ว่าฉันเป็นคนที่ทอดทิ้ง
อยากให้เธอทบทวนทุกสิ่ง ว่ามันจริงหรือไร

เธอมองว่าฉันผิด ที่คิดมอบใจให้เขาไป
เธอควรต้องเข้าใจ เธอก็ผิดเหมือนกัน

เธอรู้ไหม ทำไมฉันจึงรักเขา
เธอรู้ตัวหรือเปล่า ว่าเธอก็ห่างเหิน
เธอรู้ไหม ว่าการที่ถูกหมางเมิน
และการต้องทนเผชิญ ความเหงาเปล่าเปลี่ยวทุกวัน
มันเกินจะทน...

เขาคนเดียว ห่วงใยใกล้ชิด
เขาคนเดียว ติดตามเหมือนดังเป็นเงา
เมื่อเธอห่างเหิน เขาเป็นคนที่คลายเหงา
ปลอบประโลม เมื่อยามที่เศร้า เมื่อไม่มีผู้ใด

เธอมองว่าฉันผิด ที่คิดมอบใจให้เขาไป
เธอควรต้องเข้าใจ เธอก็ผิดเหมือนกัน

เธอรู้ไหม ทำไมฉันจึงรักเขา
เธอรู้ตัวหรือเปล่า ว่าเธอก็ห่างเหิน
เธอรู้ไหม ว่าการที่ถูกหมางเมิน
และการต้องทนเผชิญ ความเหงาเปล่าเปลี่ยวทุกวัน
มันเกินจะทน...

เธอรู้ไหม ทำไมฉันจึงรักเขา
เธอรู้ตัวหรือเปล่า ว่าเธอก็ห่างเหิน
เธอรู้ไหม ว่าการที่ถูกหมางเมิน
และการต้องทนเผชิญ ความเหงาเปล่าเปลี่ยวทุกวัน
มันเกินจะทน...

และการต้องทนเผชิญ ความเหงาเปล่าเปลี่ยวทุกวัน
มันเกินจะทน...

Do You Know Why

It's time you should know, time for you to know, accept the truth
That you accuse me of being the one who left
I want you to reconsider everything, is it really true?

You see me as wrong, for giving my heart to him
You should understand, you were wrong too

Do you know why I love him?
Do you realize that you were also distant?
Do you know that being ignored,
and having to endure loneliness and desolation every day,
is unbearable...

He alone, cares and stays close,
He alone follows like a shadow,
When you were distant, he was the one who relieved my loneliness,
Comforting me in times of sadness, when no one else was there,

You see me as wrong, for giving my heart to him
You should understand, you were wrong too

Do you know why I love him?
Do you realize that you were also distant?
Do you know that being ignored,
and having to endure loneliness and desolation every day,
is unbearable...

Do you know why I love him?
Do you realize that you were also distant?
Do you know that being ignored,
and having to endure loneliness and desolation every day,
is unbearable...

And having to endure loneliness and desolation every day,
is unbearable...