Текст и перевод песни วิยะดา โกมารกุล ณ นคร - เพลงนั้น

เพลงนั้น

เพลงแผ่วเบาแว่วมา
น้ำตา ท่วมใจ
เพลงที่เราได้เคย ร่วมฟัง
จะผ่านมาเนิ่นนานเท่าไร
ไม่เคย เลือนลาง
พอได้ยินก็ยัง ใจหาย
อีกนานไหม ใจจะชิน
เมื่อยามได้ยิน เพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันธ์ สองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
ยิ่งร้าว ร้าวในใจ
ยามที่เพลงตอกย้ำ
ทุกคำ ทำนอง
ใจยิ่งตรมหม่นหมอง แทบพัง
ตั้งแต่วันที่เธอบอกลา
ไม่เคย กล้าฟัง
พอได้ยินอีกครั้ง ใจหาย
อีกนานไหม ใจจะชิน
เมื่อยามได้ยิน เพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันธ์ สองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
ยิ่งร้าว ร้าวในใจ

อีกนานไหม ใจจะชิน
เมื่อยามได้ยิน เพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันธ์ สองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
และคงไม่มีแม้เงา ของเธอ
อีกนานไหม ใจจะชิน
เมื่อยามได้ยิน เพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันธ์ สองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
และคงไม่มีแม้เงา...
เงาของเธอ...

That Song

A soft song wafts through the air,
Tears well in my eyes,
A song we used to listen to together,
Though years may pass,
It never fades,
My heart still sinks as I hear it,
I wonder how long it will be before
I'll grow accustomed to hearing that song.
A melody that once bound us,
Yet my heart never grows used to it,
Every time I hear that old song,
It pierces me, it wounds my soul,
As the music echoes through my mind
Every word, every note,
Darkens and breaks my spirit.
Since the day you said goodbye,
I dared not listen,
But hearing it again, my heart breaks,
I wonder how long it will be before
I'll grow accustomed to hearing that song.
A melody that once bound us,
Yet my heart never grows used to it,
Every time I hear that old song,
It pierces me, it wounds my soul.

I wonder how long it will be before
I'll grow accustomed to hearing that song,
A melody that once bound us,
Yet my heart never grows used to it,
Every time I hear that old song,
Even now, your presence lingers,
I wonder how long it will be before
I'll grow accustomed to hearing that song,
A melody that once bound us,
Yet my heart never grows used to it,
Every time I hear that old song,
Even now, your presence lingers...
Your presence lingers...