หัวใจดื้อรั้น (เพลงประกอบละคร สุภาพบุรุษสะลึมสะลือ) - เต้ วิทย์สรัช перевод на немецкий

หัวใจดื้อรั้น (เพลงประกอบละคร สุภาพบุรุษสะลึมสะลือ)

ขอบฟ้าแม้ว่าตามองเห็น แล้วความจริงที่มันเป็น
ไม่มีหนทางจะเดินถึงมัน และเราใกล้กันสักเพียงไหน
รู้กันดีข้างในใจ ไม่มีหนทางจะเดินด้วยกัน
ต่อให้เธอเป็นคนสุดท้ายที่เหลือในโลกสำหรับฉัน
ฉันก็รู้ไม่ควรจะรักเธอ

ยิ่งห้ามเท่าไหร่ หัวใจมันยิ่งดื้อรั้น
ทั้งทั้งที่มองก็เห็นทางตันอยู่ตรงนั้นก็ตาม
ระหว่างการยอมรับความจริง กับสิ่งที่ใจฉันต้องการ
ใช้อารมณ์เพื่อถามหาเหตุผล จะต้องรอจนเมื่อไหร่

สุดท้ายแม้จะไกลสุดฟ้า ยากเพียงใดก็คุ้มค่า
ถ้ามีสักทางให้เรารักกัน แต่เราใกล้กันเพียงเท่านี้
แค่ความหวังที่ริบหรี่ ไม่มีให้เลยที่ใจต้องการ

ต่อให้เธอเป็นคนสุดท้ายที่เหลือในโลกสำหรับฉัน
ฉันก็รู้ไม่ควรจะรักเธอ

ยิ่งห้ามเท่าไหร่ หัวใจมันยิ่งดื้อรั้น
ทั้งทั้งที่มองก็เห็นทางตันอยู่ตรงนั้นก็ตาม
ระหว่างการยอมรับความจริง กับสิ่งที่ใจฉันต้องการ
ใช้อารมณ์เพื่อถามหาเหตุผล จะต้องรอจนเมื่อไหร่

ยิ่งห้ามเท่าไหร่ หัวใจมันยิ่งดื้อรั้น
ทั้งทั้งที่มองก็เห็นทางตันอยู่ตรงนั้นก็ตาม
ระหว่างการยอมรับความจริง กับสิ่งที่ใจฉันต้องการ
ใช้อารมณ์เพื่อถามหาเหตุผล จะต้องรอจนเมื่อไหร่

ระหว่างการยอมรับความจริง กับสิ่งที่ใจฉันต้องการ
ใช้อารมณ์เพื่อถามหาเหตุผล จะต้องรอจนเมื่อไหร่

Trotziges Herz (Lied aus der Serie Supap Burut Saluem Salue)

Der Horizont, auch wenn die Augen ihn sehen, doch die Wahrheit, wie sie ist:
Es gibt keinen Weg, ihn zu erreichen. Und wie nah wir uns auch sind,
wissen wir tief im Herzen genau: Es gibt keinen Weg, ihn gemeinsam zu gehen.
Selbst wenn du die Letzte wärst, die auf der Welt für mich übrig ist,
wüsste ich, ich sollte dich nicht lieben.

Je mehr ich es mir verbiete, desto störrischer wird mein Herz.
Obwohl ich doch sehe, dass dort eine Sackgasse ist.
Zwischen dem Akzeptieren der Wahrheit und dem, was mein Herz begehrt.
Mit Gefühl nach Vernunft fragen, wie lange muss ich noch warten?

Am Ende, selbst wenn es himmelweit entfernt ist, egal wie schwer, wäre es das wert,
wenn es nur einen Weg gäbe, damit wir uns lieben können. Doch wir sind uns nur so nah,
nur eine flackernde Hoffnung, nicht einmal das gibt es, was das Herz ersehnt.

Selbst wenn du die Letzte wärst, die auf der Welt für mich übrig ist,
wüsste ich, ich sollte dich nicht lieben.

Je mehr ich es mir verbiete, desto störrischer wird mein Herz.
Obwohl ich doch sehe, dass dort eine Sackgasse ist.
Zwischen dem Akzeptieren der Wahrheit und dem, was mein Herz begehrt.
Mit Gefühl nach Vernunft fragen, wie lange muss ich noch warten?

Je mehr ich es mir verbiete, desto störrischer wird mein Herz.
Obwohl ich doch sehe, dass dort eine Sackgasse ist.
Zwischen dem Akzeptieren der Wahrheit und dem, was mein Herz begehrt.
Mit Gefühl nach Vernunft fragen, wie lange muss ich noch warten?

Zwischen dem Akzeptieren der Wahrheit und dem, was mein Herz begehrt.
Mit Gefühl nach Vernunft fragen, wie lange muss ich noch warten?