Текст и перевод песни เบล สุพล - หนึ่งความเหงาบนดาวเคราะห์

หนึ่งความเหงาบนดาวเคราะห์

คืนนี้เป็นอีกคืน เหตุการณ์ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
จมอยู่กับความเหงา ที่ใจไม่เคยเชื้อเชิญ
ในห้องนอนห้องเดิม รอบกายก็มีเท่าเดิม
เจอแต่สิ่งเดิม ๆ อยู่เป็นเพื่อนกัน

อยู่ที่ไหนคนที่ฉันรอพบเจอ
ก็ยังคงอยากเจอคนที่ฟ้าส่งมาคู่กัน

จะมีไหม เพียงแค่ใครสักคน ที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้
มีไหมใครสักคน มาแบ่งความเหงาฉันไป
คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ
จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน

คนที่ใจเฝ้าคอย ก็ดูเหมือนจะเลื่อนลอย
คอยอย่างมีความหวัง ท่ามกลางหนทางยาวไกล
ตามหามาครึ่งทาง ก็ยอมรับเคยถอดใจ
กลัวว่าใครอีกคนจะท้อเหมือนกัน

อยู่ที่ไหนคนที่ฉันรอพบเจอ
ก็ยังคงอยากเจอคนที่ฟ้าส่งมาคู่กัน

จะมีไหม เพียงแค่ใครสักคน ที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้
มีไหมใครสักคน มาแบ่งความเหงาฉันไป
คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ
จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน

คนเป็นแสนล้านเขาต่างก็ได้พบกัน
คนเหล่านั้นฟ้าคงกำหนดไว้
คนส่วนน้อยที่ฟ้าสร้างมาไม่ให้พบใคร
ฉันหวังในใจไม่ใช่คนส่วนนั้น

เพียงแค่ใครสักคน ที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้
มีไหมใครสักคน มาแบ่งความเหงาฉันไป
คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ
จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน

Одиночество на одной планете

Эта ночь ничем не отличается от других,
Я снова тону в одиночестве, к которому не стремился.
В той же спальне, в том же окружении,
Те же вещи остаются моими единственными спутниками.

Где же ты, моя любовь?
Я все еще жду ту, которую судьба предназначила мне.

Есть ли на этой планете хоть кто-то,
Кто разделит со мной мое одиночество?
Кто возьмет меня за руку, кто станет моим плечом в трудный час?
Есть ли кто-то такой на этой планете?

Та, которую ждет мое сердце, кажется такой далекой,
Я продолжаю ждать с надеждой, несмотря на долгий путь.
Пройдя полпути, я готов сдаться,
Боясь, что и ты тоже устала ждать.

Где же ты, моя любовь?
Я все еще жду ту, которую судьба предназначила мне.

Есть ли на этой планете хоть кто-то,
Кто разделит со мной мое одиночество?
Кто возьмет меня за руку, кто станет моим плечом в трудный час?
Есть ли кто-то такой на этой планете?

Миллиарды людей нашли друг друга,
Их встречи, должно быть, были предначертаны.
Лишь немногие созданы небом, чтобы быть одинокими,
Я молюсь, чтобы не быть одним из них.

Есть ли на этой планете хоть кто-то,
Кто разделит со мной мое одиночество?
Кто возьмет меня за руку, кто станет моим плечом в трудный час?
Есть ли кто-то такой на этой планете?