Текст и перевод песни ไมค์ ภิรมย์พร - บุญผลา

บุญผลา

บ่น่าเซื่อเนาะว่าเฮาสิมาพ้อกัน
คนตั้งว่าจักล้าน พอปานว่ามีผู้มาซุกยู้ใส่
ให้เฮาเว้าจา ให้ถืกชะตา ถืกใจ
จนตกหลุมความฮัก แล้วขึ้นบ่ได้
งึดใจอยู่เด้เนาะ
ว่าโอ้ละหนอ นางเอย
เจ้ากะเคยคึดนำอยู่แม่นบ่
ว่าฮักเฮาที่เกิดที่ก่อ กะย้อนว่าย้อนว่า
ย้อนบุญผลา เด้เนาะ พาเฮามาพบพ้อ
ฮู้สึกคือกัน อยู่เนาะ คือฮักที่รอที่ฝัน
ให้บุญผลา พาฮัก ให้ฮักเฮาคือเก่าทุกวัน
ได้หายใจอยู่ใกล้ๆ กันจนฮอดมื้อตาย ได้ซ่ำนี้กะพอ
บ่น่าเซื่อเนาะ ว่าอ้ายสิพ้อฮักแท้
นอกจากพ่อกับแม่ กะมีแต่เจ้าฮั่นล่ะเด้อ
อ้ายว่า อดข้าวกะตาย ขาดเจ้ากะบ่ได้ สั่นดอกวา
เบิ่งแงงกันเด้อหล่า ให้สมบุพเพ
เฮาฮ่วมสร้างมาเด้อ
ว่าโอ้ละหนอ นางเอย
เจ้ากะเคยคึดนำอยู่แม่นบ่
ว่าฮักเฮาที่เกิดที่ก่อ กะย้อนว่าย้อนว่า
ย้อนบุญผลา เด้เนาะ พาเฮามาพบพ้อ
ฮู้สึกคือกัน อยู่เนาะ คือฮักที่รอที่ฝัน
ให้บุญผลา พาฮัก ให้ฮักเฮาคือเก่าทุกวัน
ได้หายใจอยู่ใกล้ๆ กันจนฮอดมื้อตาย ได้ซ่ำนี้กะพอ
ว่าโอ้ละหนอ นางเอย
เจ้ากะเคยคึดนำอยู่แม่นบ่
ว่าฮักเฮาที่เกิดที่ก่อ กะย้อนว่าย้อนว่า
ย้อนบุญผลา เด้เนาะ พาเฮามาพบพ้อ
ฮู้สึกคือกัน อยู่เนาะ คือฮักที่รอที่ฝัน
ให้บุญผลา พาฮัก ให้ฮักเฮาคือเก่าทุกวัน
ได้หายใจอยู่ใกล้ๆ กันจนฮอดมื้อตาย ได้ซ่ำนี้กะพอ

Заслуга судьбы

Невероятно, что мы встретились,
Среди миллионов людей, словно кто-то подтолкнул нас друг к другу,
Чтобы мы заговорили, почувствовали взаимную симпатию,
И провалились в омут любви, из которого не выбраться.
Удивительно, правда?
Милая,
Ты когда-нибудь задумывалась,
Что наша любовь возникла благодаря,
Заслуге судьбы, которая свела нас.
Чувствую то же самое – это та любовь, о которой я мечтал,
Пусть же эта заслуга судьбы хранит нашу любовь такой же, как сейчас,
Чтобы я мог дышать рядом с тобой до самой смерти, только этого мне достаточно.
Невероятно, что я обрел настоящую любовь,
Кроме любви моих родителей, есть только твоя, дорогая.
Говорят, без еды можно умереть, а без тебя – нет, дрожь пробирает.
Позаботимся друг о друге, дорогая, чтобы быть достойными,
Того, что мы вместе создали.
Милая,
Ты когда-нибудь задумывалась,
Что наша любовь возникла благодаря,
Заслуге судьбы, которая свела нас.
Чувствую то же самое – это та любовь, о которой я мечтал,
Пусть же эта заслуга судьбы хранит нашу любовь такой же, как сейчас,
Чтобы я мог дышать рядом с тобой до самой смерти, только этого мне достаточно.
Милая,
Ты когда-нибудь задумывалась,
Что наша любовь возникла благодаря,
Заслуге судьбы, которая свела нас.
Чувствую то же самое – это та любовь, о которой я мечтал,
Пусть же эта заслуга судьбы хранит нашу любовь такой же, как сейчас,
Чтобы я мог дышать рядом с тобой до самой смерти, только этого мне достаточно.