Lyrics Mohem Ni Baram (feat. Mahyar) - Daniyal

لُپام به دوربینا چاله نمیدن
هرروز میرسم به مو و پاره نمیشم
انقدر نمیرسه آب از خاکِ به ریشه ام
که این دفعه دیگه باید از شاخه بریزم بگو
چرا هرچی که میدوئیم نمیشه
با گشنگی به شیکمت نیکوتین بدی هی
میبری و میگی دیگه نمیخونم اصلاً
اگه با این وضعیت بیت هارو میجوئیم دِلیه
شایدم همینه سهم قشر ما
شیره میکشه ازم این دست نوشته ها
اون که خودش باعثِ اینه که سرد ژِست ما
پشت سینه ام کار گذاشت یه قلب اژدها
وای دلم میخاد مثل اسمون آبی
تا آروم میشم نبینم گاومون زائید
خیلی وقتا برام سؤال میشه که
چرا هر روز درد میشه از حالمون جاری؟
همه چی عوض شده یا اینکه من مریضم
که روزا میگذره سال هر دقیقه اش احمق
همین آدمی که یقه اش رو میگیری
به هر دری زده که تو کج نری مرد
وقتِ مبارزه میشه همه بیرونه رینگَن
فقط این خودکار و کاغذِ که میمونه پیشم
هر چی صلاحِ از بالا میاد میتونه دیدم
ما چکاره ایم که بدونیم چی خوبه چی بد
من بچگیمو همه گذشتمو یادمه
اون بوقِ نارنجی رو دوچرخه ام و یادمه
همه زنگ هایی که پشت در بودمو
تشویق های معلم هنرمو یادمه
عاشق تاریکی بودم و جَنَمِ جغد
همیشه رفیقِ اونی بودم که صدمه خورد
جای دیدن کارتون های شبکه ٢
میخاستم خانوادمو ببرم طرفِ صلح
همیشه یه گزینه بوده اونم قوی بودنم
خب مرد شدم نمیشه گفت بدی بود همش
اگه پره غلط املائی ام سریع خوندنم
یسری چیزا هم هست که باید نگی رو ورق
از تیر نمیترسه اون که خمپاره دیده
من تَک نمیرسه زورِ گرگا به شیره
بهت نمیچسبه حتی اگه پُر باشه جیبت
وقتی اعتیاد پیدا کنی به قرص های میگرِن
هرکی دونه میخوره و عینِ قُمری میپره
یه پیچ و اشتباهی میری گُم میشی تهش
همه حواست به دشمناته مگ نمیدونی
همون ضربه ی اصلی رو بهت خودی میزنه
بی حوصله ای همشو میریزی توو خودت
میگن چته؟ نمیدونی چی بگی توو خونه
دردِ حرفا عینِ دردِ گلوله میشه
وقتی نمیدونن چیو داری میکشی رو دوشِت
مگه نمیدونی وقتی بچه ایم
عجله میکنیم زود بزرگ بشیم
یه وقتی میفهمیم که اشتباه کردیم که
شدیم یه پوست کُلُفتِ پیر
میدونم اینارو مهم نی برام
باید تو خودت شی خلاص
میدونم تو هم مثل من شدی
دیگه مخت نی جواب
مهم نی برام یعنی بوسه رویِ طنابِ دار
یعنی نمیفهمم خیالی نیست تنهام بزار
مهم نی برام یعنی پُشتِ خالی زانویِ زخم
کسی چه میفهمه از این حالِ داغونه من
من ساختن بلد نیستم بگو چیو خراب کنم
زیادی یاد گرفتم چشمم دید و خراب شدم
من همون قمار بازم که مهم نی باختنم
من خودم زمین خوردم خودم و به خاک زدم
مهم نی برام که کیه پشتم
مثل باد داره میره عمرم
رفتی و میدونستم چیه عقدت ولی
یه روز میفتی گیره عرضه م
میشناسم خودمو رو حرفاش میمونه
میبخشه ولی از زخماش میخونه
همیشه جیبشو شریکِ با اونکه
انگشتِ پاش از کفشاش بیرونه
من و افسردگیم
یادِ بچگیم و سر خوردگیم
میرفت تو پیک های الکل یِه ریز
اون همه پژمردگی
از خودم گله دارم
خیلی رویا به خودم بدهکارم
همه کارامم نصفه کارست
مهم نی برام که بشه یا نه
هر کوفتی اومد جولوم چند پُک زدم
جیبام خالی و پره سم شد رگم
وقتی از اشنا میخورم
چه توقعی ِ دیگه از دشنم
نمیرم بیرون چون انگیزه نیست
چون لا این مردم اندیشه نیست
دل نبند برا تو هم تش میشه این
چیه این دنیا که درگیرشیم؟
مهم نی برام یعنی بوسه رویِ طنابِ دار
یعنی نمیفهمم خیالی نیست تنهام بزار
مهم نی برام یعنی پُشتِ خالی زانویِ زخم
کسی چه میفهمه از این حالِ داغونه من
من ساختن بلد نیستم بگو چیو خراب کنم
زیادی یاد گرفتم چشمم دید و خراب شدم
من همون قمار بازم که مهم نی باختنم
من خودم زمین خوردم خودم و به خاک زدم