Lyrics Kül Kulesi - İlker Adlığ

İstediğini diyebilirsin artık arkamdan.
Bencildi de, beni nefes alabilen hiç bir
Canlıyla paylaşamayacak kadar bencildi de.
Aptaldı de.
Sonsuz olabileceğimize inandırabileceğim kadar aptaldı de.
Ha bi de, yalancıydı de.
Ben olmazsam yaşayamayacağını söylerdi, hala yaşıyor de.
Kapkaranlık bir odada nefes almadan, inadına.
Hala yaşıyor de.
Hazan yaprakları dökülür.
Kış yağar göğsüme; gitme!
Sen de beni yağmur gibi terk etme.
Gitme.
Yastıklarımı senle doldursam da gözlerimde bitme.
Ve 'sen yaprakları' dökülür.
Ayrılık yakarmış.
Son baharın son demlerinde aşk senin yatağında yaşanmış.
Gerçekten harammış.
Bizim ağustosta inandıklarımız aslında yalanmış.

Bilirsin ya, kül oldum köle oldum.
Anlarsın, senin için alev aldım, duman oldum.
Ağlarsın, hem de öyle bir ağlarsın ki yanarsın.
Bir zamanlar cenneti yaşattığın gözlerde cehennemi yaşarsın.
Biter mi 'sen yolunda' çiçekler?
Yoksa açar mı İzmir'im seni?
Saat kulesinin altında "sen ve ben" diye diye yaşardım seni.
Özledim o günleri Özledim gülümsemeni, inadına gül hadi.

Bilirsin ya, kül oldum köle oldum.
Anlarsın, senin için alev aldım, duman oldum.
Ağlarsın, hem de öyle bir ağlarsın ki yanarsın.
Bir zamanlar cenneti yaşattığın gözlerde cehennemi yaşarsın.