Текст песни Epistel 67 Vader Mautits, welaan - Cornelis Vreeswijk

Dame, de kasteleines in- De Haan

Vader Maurits, welaan
Trek je laarzen aan
Pak op je waldhoorn
Heb ik al gedaan
In de maat, beste baas
Maak nu duchtig geraas
En sta niet als een dwaas

Kam nu je pruik en snorrebaard. En-
Huil met je buik- onvervaard
Wat een lijf, wat een kracht
Maurits, proost. Geef acht
Voor ik van dorst versmacht

Ach mevrouw, wat ik zie
Ongekend, potverdrie
Hé Maurits, meneer- blijf van m′n knie
Ach mevrouw, het is waar
Ik ben zeventig jaar
Maar ik maak het nog wel klaar

'K Klim in de bedstee zonder stoel. En-
Vlegels, die sla ik op hun smoel
Ik ben fors van postuur
Met een prachtig figuur
Voelt u mijn temperatuur?

Pak je waldhoorn, man
Trek je laarzen an
En blaas voor Venus, al wat je kan
Kijk, daar komt een stoet
Blaas dat hoorn goed. En-
Geef hen een salut

Stamp met je laarzen op de vloer
Maar blaas gene kaarsen uit, mijn broer
Wees niet bang, wees niet laf
Zet ′m af, op een draf
En ren op hulla af

Wat een pracht, lieve mens
Wat een weelde naar wens
En rijkdom, rijkdom, rijkdom zonder grens
Maar vooruit, ga opzij
Laat die smeris voorbij
En blaas een toon voor mij

Geef de klandizie een pokaal
En jaag de politie aan de haal
Krijg het dit en het dat
Krijg ik weet niet wat
Ik ben de politie zat

Ik heb lak aan het bal
Als ik u niet beval, mevrouw-
Dat is des duivel's geval
Met z'n harige klauw
(Die zien liestig) Ja nou!
Gelooft u dat maar, mevrouw

Maar zonder lijden tot en met
Gooi ik jonge meiden in m′n pet
Dus, tot ziens, vaart u wel
Om een uur, ik voorspel
Heeft Movitz zijn mansel