Текст песни Polis Ve Asi - Ozbi feat. Gülce Duru

Kaldırım taşında oturan bi′ asi
Gözlerinde tüm tükenmişliğiyle ardında bıraktığı mazi
Ceketi yırtık, suratı buruşmuş
Biliyo ki kaçtığı dünya özgürlüğünü kamçılarcasına sefil ve narsist
Yalanları ardında bırakmanın ağırlığı var üstünde
Bi' şehre küskünlük, bi′ sevgiliden kopmanın verdiği bi' hüzün
Silinmesi imkansız hatıralar
Gitmek için verdiği karar
İnsanlığa kızgınlığı hırpalanmışlığından
Duygularını sorguluyo bazen son kullanma tarihi geçip deforme oldmuşluğundan
Her şeyden vazgeçmenin yüküyle bi' hamalı andırırken
Tebessüm ediyo, acıya alışmışlığından
Ayağa kalkıyo, sevimli yunuslar onun yanında durdu
Kimliğini uzatıyor
Onları petrol ve uranyumdan oluşan pis bi′ denizde mutasyona uğramış köpek balıklarına benzetirken
Suratına bi′ yumruk yiyo
Uzak değil, insan olmak yeter
Bi' tuzak değil, insan olmak yeter
Nabzımı hissediyorum, yediğim yumruk bi′ tosbağa kadar yavaş
Korkum kalbimin bi' tavşan kadar hızlı olması
Anlımdan düşen terin nerde olduğumu hatırlatması kadar gerçek
Bi′ polisin siyah botuyla boynuma basması
Duyabildiğim tüm küfürler kanla beraber tenime yapışmış halde
Tüm cümleler kurumuş halde
E o halde kabullenmek kalıyo
Yenildim mi bezirganlara itaat eden suratların yere yansıyan gölgelerine?
Ben istedikleri her şeyi yapabildikleriyim
Ben onların hayvancıl hislerini tıka basa doyuran bi' ziyafetim
Bazen normal olan hayatlarına adrenalin
Bazen de can sıkıntıların birebir iyi gelen bi′ komedi
Tıpkı sakız çiğneyen bi' çene gibiler
İstediklerini aldıktan sonra tükürüp atacaklar
Yüzlerinde sabırsızlık ve öfke varken
Ben kendime diyorum ki: "Kabullenirsen, sen sen olmayacaksın" (sen sen olmayacaksın, sen sen olmayacaksın"
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyo yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyo eğip büküp
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyo yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyo eğip büküp
Demirden bi' döşşek
Üstüne uzandığımda kış uykusuna hazırlanan bi′ ayı gibi hissediyorum istemiyorum hiçbi′şeye değişmek
Hiç kimse yok, hiçbi' ayrıntı yok tek başına kalan bi′ huzur var
Onun da tek yaptığı duygularla çelişmek
Anlam aramak yetersizliğiyle övünüyo
Geçmişim sabırsızca benimle ilgilen diye dövünüyo
Hep yarını düşünen şu aklıma, duygularım
Bi' sevgilinin dudakları, bi′de hırlayan bi' köpek gösteriyo
Korkudan mı titriyorum, soğuktan mı?
Bilmiyorum belki de bu acı belirsizlik ve yokluktandır
Bedenim kanıyla hiç bu kadar haşır neşir olmamışken soruyorum
Bu içinde bulunduğum çelişki aşağılanmaktan mı?
Cevaplar yetersiz
Unutmamam gereken en önemli şey hiçbi′ kimliğin kazanılamayacağıydı bedelsiz
Bilirim düşünceler kefensiz
Bi' hücredeyim lan, lakin burda bile yaşayamıyorum nedensiz
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyo yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyo eğip büküp
Halkın kalbi büyük
Feleğin boynu bükük
Yine yokluğu salmış koynuna
Saklanıyo yüzün donük
Namerdin kalbi çürük
Zulmün kârı büyük
Yine korkuyu almış avcuna
Kandırıyo eğip büküp