Текст песни Sokak Lambasından Kaçış - Şiirbaz
Zayıf,kuru
ve
umutsuz
Sokak
lambaları
altında
okumaya
çalışırken
Sokak
lambalarına
kafa
tutan
şu
mücahit
benim
Sanki
bütün
jilet
darbelerine
müsait
tenim
Bu
yüzden,
çığlıklarımı
yalnız
Hüda
dinledi;
Bir
de
yalnızlar
meyhanesinin
müdavimleri
Ki
sarhoşluğum
da
terketmeden
günaha
girmeli
Saat;
delirişim,mekan;
şehrin
en
münasip
yeri
Suçuma
kan
ve
gözyaşlarım
kadar
müdahil
terim
Öfken
hakim
olduğunda
çağırır
mübaşir
seni
İçimde
bir
duruşma
salonunun
zoraki
sessizliği
Ki
inan
hiçbir
kılıç
zaman
kadar
keskin
değil
Yıllarca
güneş,
tenime
dokunmuyorken;
Ruhumun
çektiği
tek
tespih
şiir
Dört
duvar
tek
bildiğim!
Sevgilim
gibi;
seyredip,
detaylarını
ezberledim
Teninde
izler
bıraktım
her
gece
es
vermedim
En
uzun
bestem
benim...
Ve
ilk
kez
bağırmaktan
değil,
susmaktan
yoruldu
ses
tellerim
Önümü
göremiyorum
bu
karanlıkta
Belki
de
zor
yarınlarım
Belki
de
son
adımlarım
Önümü
göremiyorum
bu
karanlıkta
Belki
de
zor
yarınlarım
Belki
de
son
adımlarım
Durmadan
kaçıyorum;
evin
tüm
aynalarından
Pişmanlıklarımla
doldurduğum
sayfalarımdan
Bir
tren
misali
sadakatle
rayda
kalırsam;
İnsanlar,
omuzlarıma
binip
bundan
faydalanırlar
Durmadan
kaçıyorum;
puştların
sohbetlerinden
Yeni
çocukların
şu
pek
yüzeysel
hoşbeşlerinden
Milyarlık
kıyafetlerinin
boş
ceplerinden
Çocukken
şiirler
karaladığım
not
defterimden
Durmadan
kaçıyorum;
yalnızlığın
depresyonundan
Şöhret
ve
zenginliğin
ışıltılı
şu
enfes
yolundan
Sorunlarla
boğuşurken
dahi
destek
sorunlar
Biliyorum,
ayaklarım
elbet
yorulacak
Şimdilik
kaçıyorum;
geçmişin
tüm
travmasından
İnsanların
Şiir
hep
tripte
sanmasından
Ruhumun
kayıp
yarısının
ismini
anmasından
Fakat
kaçamıyorum
geceleri
şu
lanet
sokak
lambasından
Önümü
göremiyorum
bu
karanlıkta
Belki
de
zor
yarınlarım
Belki
de
son
adımlarım
Önümü
göremiyorum
bu
karanlıkta
Belki
de
zor
yarınlarım
Belki
de
son
adımlarım
Внимание! Не стесняйтесь оставлять отзывы.