Текст песни Yalnızlar Meyhanesi - Şiirbaz

Aynı dertten muzdaripti hepsi,
Bu güz garipti.
Ceketler askılıklı gün panikli.
Her pazar buralar dolup taşar hüsran, içki.
Sanki kulaktan kulağa yayılan cüzzam ismi.
Burası Yalnızlar Meyhanesi, masam daima tek kişilik.
İkinci sandalyemiz yok, radyonun çek fişini.
Zira bu meyhanede sessizlik hep sek içilir.
Öfkeden kırar zaman sağlam kalan yek dişini.
Filmler siyah-beyaz, hepsinde Charlie Chaplin,
Sözlerle kırılan onca kalbi saf bir gülümseme sararken
O malum görüntü yansır ekrana,
Suratlar asılır tam yalnızlığa beş kala.
Ezkaza olur da yolda rastlarsalar müdavimler
Bil ki konuşamazlar onları yalnızca Huda dinler.
Fısıltıların içinde kaybolup giderlerken,
Yalnızlar Meyhanesi′nde zaman hep ilerler.
Ah, yalnız da geçer zaman, yalnızca geçer.
Ah, yanlışla geçer zaman, yanlış da geçer.
Sen kendini kurtar, sen kendini kurtar.
Ah, yalnızca geçer zaman, Yalnızlar Meyhanesi'nde.
Buranın sahibi kim, kimse bilmez.
Zaten arka tarafa kimse girmez,
Zeki Müren plaklarıyla dolu şu raf hep tozlu kimse silmez.
Kimse kalmaz, kimse gitmez.
İçki bitmez.
Herkes yaşlanır, kimse ölmez.
Herkes ağlar, kimse görmez.
Kimse bu kutsal ve derin sessizliği bölmez.
Bölen olursa da, bi′ daha buraya dönmez.
Işıklar hiç sönmez.
Yalnızca Yaşar Kemal romanlarına müsaade,
Nazım falan istiyosan bırakmıcan bu saate.
Süreya'dan hayır yok, Edip Cansever'in masası daim hazır,
Onlarca şair adı.
"Ben giderim şarkım kalır." dedi, gitti Veysel.
Bu dünyaya küfrü bitmemişti gitti Neyzen.
Fısıltıların içinde kaybolup giderlerken,
Yalnızlar Meyhanesi′nde zaman hep ilerler.
Ah, yalnız da geçer zaman, yalnızca geçer.
Ah, yanlışla geçer zaman, yanlış da geçer.
Sen kendini kurtar, sen kendini kurtar.
Ah, yalnızca geçer zaman, Yalnızlar Meyhanesi′nde.