Songtexte Armstrong - Graal 14-100

Na moim osiedlu dalej zimno
Nie wychodzę na dwór nie chcę marznąć
Owiane chłodem moje miasto
Teraz to pisze a miałem wcześniej zasnąć
Szekspira sznyt a czuje się jak Armstrong

Zwiedziłem niezbadane przed całą resztą
I trochę mi jest głupio przez to
Bo czasem czuje wewnętrzne piekło
A potem czuje całe piękno
Myśli jak rollercoaster pędzą
To moja sinusoida którą kocham
I nienawidzę co dnia
Za brzydkie pismo żeby docenili
O czym piszę
Coś więcej niż chłam który wy kupicie
To samo życie
Sam przecież wiem jak jest
Ogromny stres na co dzień
To piszę tekst już co dzień
Gdzie pójść gdzie biec mój Boże
Sam boję się co powiem
Mi potem wstyd jest
Samotny choć tak dużo serc wokół mnie
Zamknięty jak prezent w pudle
Potem jak liść co na wietrze frunie
Ty poleć w górę jak ptak
Spadnij w dół jak kamień w wodę rzuć
Albo zniknij jak kamfora
Mi pasja dała tyle wiary
Że sam potrafiłem wstać z obtłuczonych kolan
Obtłuczonych kolan
Ja wyznaczam gry reguły
Jak nie wierzysz no to zobacz
Choćbyś nawet bardzo chciał to nas nie pokonasz.

Na moim osiedlu dalej zimno
Nie wychodzę na dwór nie chcę marznąć
Owiane chłodem moje miasto
Teraz to pisze a miałem wcześniej zasnąć
Szekspira sznyt a czuje się jak Armstrong
Na moim osiedlu dalej zimno
Nie wychodzę na dwór nie chcę marznąć
Owiane chłodem moje miasto
Teraz to pisze a miałem wcześniej zasnąć
Szekspira sznyt a czuje się jak Armstrong

Na moim osiedlu dalej zimno
Nie wychodzę na dwór nie chcę marznąć
Owiane chłodem moje miasto
Teraz to pisze a miałem wcześniej zasnąć
Szekspira sznyt a czuje się jak Armstrong
Na moim osiedlu dalej zimno
Nie wychodzę na dwór nie chcę marznąć
Owiane chłodem moje miasto
Teraz to pisze a miałem wcześniej zasnąć
Szekspira sznyt a czuje się jak Armstrong