Songtexte Για Τη Σχεδόν Ανύπαρκτη Εποχή Της Αδελφής Απληστίας - Κτίρια Τη Νύχτα
Κάτω απ' το τραπέζι, καταπίνοντας τα θρύψαλα
Η Αδελφή Απληστία άλλη μια φορά βουίζει
Σαν τρεμάμενη ρεκλάμα μιας παράστασης μεγάλης
Που φτύνει απορίες δίχως λύση
Για να αναρωτιέμαι πώς τα έμπλεξα πάλι
Είναι, φαίνεται, έτσι η ζωή μου
Ένα σημείο απ' όπου υφαίνουν στο μυαλό
Οι πιο πικρές μου μέρες
Μα πάλι σκέφτομαι
Αν ήτανε αλλιώς
Το σκοτεινό ασθενοφόρο θα πέρναγε ξανά
Σαν ασυντόνιστο κανάλι
Κι εγώ ευφυώς σ' ένα λεπτό θα στοιχημάτιζα
Για να μην ξέρω πώς τα έμπλεξα πάλι
Είναι, φαίνεται, έτσι η ζωή μου
Μια πιθανότητα που δύναται να αρθεί
Από ένα αδιάφορο αστείο κατά βάθος
Που ούτε από σύμπτωση δε θα ξεδιπλωθεί
Είναι, φαίνεται, έτσι η ζωή μου
Ένα θηρίο που μου τρώει το μυαλό
Διαλύοντας στο πάτωμα τις πιο όμορφές μου μέρες
Attention! Feel free to leave feedback.