Lyrics Xronia Polla - 12os Pithikos

Οι φίλοι μου παντρεύονται και κάνουν παιδιά
Και 'γω να μεγαλώνω γενιά τη γενιά
Μεγαλώσαμε μαζί σου μου λένε
Ενώ πέρασα τα 37
Στον δρόμο χαμογελάνε οι ψυχάρες
Γράφε μου φωνάζουνε να βγάλουμε νταλκάδες
Οι μέρες μας περνάνε σαν 'βδομάδες
Η φωνή σου φωνή μας, οι φωνές μας χιλιάδες
Τριγυρνάνε με το 12 στην πλάτη
Λένε πως βγάζω απ' την καρδιά τους το αγκάθι
Με νιώθουν πιο πολύ όταν κάνουν λάθη
Μου λένε φύτρωσες λουλούδια μεσ' στην στάχτη

Οι 50άρηδες μ' ακούν με τα παιδιά τους
Η γενιά μας τρώει πόδι απ' τα λάθη της γενιάς τους
Εμείς τα ζόρικα παιδιά
Εμείς φυτρώσαμε χρυσάφι στην καρδιά

Δεν μας αγγίζανε τα ψυχολογικά
Άκη, έλα τον πόνο μας να πάρεις
Εμείς δεν θέλουμε τα χάπια
Θέλουμε μόνο να σ' ακούμε να ραπάρεις

Είσ' αδερφός, φίλος, πατέρας
Η δύναμή μας στο τέλος της μέρας
Λένε βάλτε 12ο στα σχολεία
Μήπως και νικήσουμε το τέρας

Σ' ακούμε και βράζει το αίμα μας
Το 12 περήφανα στο δέρμα μας, ε
Στις συναυλίες τους βλέπω δακρύζουν
Φωνάζουνε μην σταματήσεις ποτέ

Πάνε χρόνια που ανταμώσαμε, σήμερα γιορτάζουμε
Χάρηκα για την γνωριμία
Σ' όλη την χώρα με βάλατε μέσ' στα σπίτια σας
Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Δεν το γράφω εγώ το 'χεις γράψει εσύ με αγάπη
Χρόνια πολλά
Για όλες αυτές τις στιγμές που μαζί τις περάσαμε
Χρόνια πολλά
Για τα γέλια, τα κλάματα, κι όλα τα ζόρια μας
Χρόνια πολλά
Είμαστε δυνατοί, πατάμε στα πόδια μας

Δεν το γράφω εγώ το 'χεις γράψει εσύ με αγάπη
Χρόνια πολλά
Για όλες αυτές τις στιγμές που μαζί τις περάσαμε
Χρόνια πολλά
Για τα γέλια, τα κλάματα, κι όλα τα ζόρια μας
Χρόνια πολλά
Είμαστε δυνατοί, πατάμε στα πόδια μας

Ήσουν εκεί, στην πτέρυγα των καρκινοπαθών
Μου έδινες κουράγιο όταν αυτό ήταν απών
Παλέψαμε μαζί, πώς να στο πω
Εγώ, σε θεωρώ αδερφό

Ήσουν εκεί όταν για μένα κόλαση ήταν η Γη
Στο κέντρο απεξάρτησης μαζί μου ήσουν εκεί
Πίσω από τα κάγκελα μαζί μου ήσουν εσύ
Εκεί, που κάθε μέρα μου ήταν νεκρή

Ήσουν ο πατέρας που δεν είχαμε στο σπίτι
Τα λόγια σου σκοτώνανε την λύπη
Κολλητός στην πιο μεγάλη μοναξιά
Όταν νόμιζα πως η ζωή μου δεν αξίζει πιά

Με κράτησες να μην πέσω στο κενό
Δεν με ξέρεις μα σ' ευχαριστώ
Δεν γνωριστήκαμε ποτέ προσωπικά μα στο χρωστάω
Και θέλω να σου πω πως σ' αγαπάω
Όταν ένιωθα πως πλέον δεν αξίζω
Κι η ψυχή μου ήταν στην λάσπη βουτηγμένη
Όταν μου γαμήσαν την καρδιά
Και μ' ανθρώπους που εμπιστεύτηκα τα πάντα είμαστε ξένοι

Μου έμαθες να 'μαι βράχος στον άνθρωπό μου
Να αγαπάω στον καθρέφτη τον εαυτό μου
Κάθε λάθος μου να 'ναι δικό μου
Κι αντ' αυτό να πληρώνω το μερτικό μου

Όταν ο θάνατος δικού μου με γονάτισε
Ήσουνα δύναμη και θάρρος στην καρδιά μου
Μου έμαθες να μην τα παρατάω
Μου έμαθες να παλεύω για τ' όνειρα μου

Σ' αυτήν την χώρα που τα όνειρα πεθαίνουνε
Και τα παιδιά της διώχνει για την ξενιτιά
Εσύ μου είπες πως για σένα είμαι στήριγμα
Σήμερα γιορτάζεις χρόνια πολλά

Δεν το γράφω εγώ το 'χεις γράψει εσύ με αγάπη
Χρόνια πολλά
Για όλες αυτές τις στιγμές που μαζί τις περάσαμε
Χρόνια πολλά
Για τα γέλια τα κλάματα κι όλα τα ζόρια μας
Χρόνια πολλά
Είμαστε δυνατοί, πατάμε στα πόδια μας

Δεν το γράφω εγώ το 'χεις γράψει εσύ με αγάπη
Χρόνια πολλά
Για όλες αυτές τις στιγμές που μαζί τις περάσαμε
Χρόνια πολλά
Για τα γέλια, τα κλάματα, κι όλα τα ζόρια μας
Χρόνια πολλά
Είμαστε δυνατοί, πατάμε στα πόδια μας

Εγώ το κάνω ακόμα γι' αυτό που ονομάζω ψυχή
Γι' αυτούς που θέλουν να τα βγάλουν από μέσα τους, μα δεν έχουν φωνή
Πόσο ακόμα θα το παίρνω στην πλάτη μου, ε
Ιδού το ερώτημα
Κι αν το αξίζω για να συνεχίσω, θα φανεί στο χειροκρότημα