Lyrics and translation Ados - Travma

Travma

Şimdi bi' filmin sonuyla muhattapsak
İçimden ıraksan elimi bıraksan
Ne fark eder ki zaten her manzara aynı
Uçmak aynı inan düşmek bile aynı

Zaman senden yana seyirde
Geriye bakmak için geç artık bu şehirde
Görüyorum bu defa bilmediğim şekilde
Ölmekte sinemde topraksızın, bitti şiirler

Ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü
Bugün yarına hasret bir hayatta lanetledik dünü
Sabret dedikçe dudaklarım biraz daha çürür
O saray sandığın kalplerin hepsi benim sürgünüm

Ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat
Bilmiyorum belki çıkmam bile bir sabaha
Şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat
Fakat tutmuyor dikişlerim sabret biraz daha

Tut ki ben kendime ızdırabı hak göreyim
Tut ki bir rüyada medet buldum uyut beni
Tut ki dilim susmuyor pusuyor cümlelerim
Bi anlam için tükendi tüm benliğim toparla beni

Bi mutlu son istemem
Yeter ki son olsun
Zahmetin surete büründükçe ben oldu
Ben ona baktığımda daha büyük yok oldum
Şarkılar susunca kusuru ben oldum

Ruhum ziyan, ismin bir an dilimden düşecekse
Dünyada bitmiş zamanım
Bak (bak) bu lanetlere gark oluyor sabahım
Bir ağaca benziyorum dallarım da yok artık

Neden manidar bu kadar şimdi merhabalar?
Neyin kastına düştüm de yakar hatıralar?
Seril karşıma bir zanlının sıfatıyla
Gün gelir cinayetler eşitlenir büyük sevdalara

Sakın arkamdan bakma
Sırtımda gururumu taşırım inatla
İnsan her şeyinden arınmak ister bu kadar kanla
Bir gururum kalır ellerinde onu da ben bırakmam

Öyle sahte suratlar tanırım ki benden de beter
Gönlüm el kaldırılan bi' çocuk sanki küstü gene
Bunca şey üst üste geldi diye mi bindin en tepeme?
Kirlenen yine ben sayfalar boyunca aktı lekeler

Çöktü geceye benzeyen bi karanlık
Göz altlarımda kanıtlar, dilimde bir insanlık ayıbı
Kimin var bizim kadar büyük bi' kayıbı
Benim düşen suratlarımın hepsi kollarımla sarılı

Hakim olmadığım şu hayatımın devrimi
Artık yürekler içerde çok derinlerde yapılır
İnsan işte üç kuruş kadarla satılır
Elbet ismini satmam bir ahın akıllarda kazınır

Safi ruhlar uçup diyarımdan gitti
Bu şehrin ortasında bir lekeyim şimdi bittim
Susuyordum evvelde gönlü kim diriltti
Payıma düşen yağmurun altında büyüttüm bu fikri

Üzülür mü dersin ki sol yanımda ifrit?
Ne kalender bi veda şekli görünmeden gittin
Bakma zaten bana durduğumuz dipti
Mutluluk mesafesi bizlerde ya kaştır ya kirpik

Trauma

If we're now facing the end of a film,
If you're distant from my soul, let go of my hand.
What difference does it make, every scenery is the same anyway.
Flying is the same, believe me, even falling is the same.

Time is on your side.
It's too late to look back in this city.
This time I see it in a way I don't recognize.
Dying in my chest, landless, poems are over.

The thieves of life grew up in our pockets.
Today, in a life longing for tomorrow, we cursed yesterday.
The more I said be patient, the more my lips rot.
All those hearts you thought were palaces are my exile.

Whatever I say, guilt presses insistently on my chest.
I don't know, maybe I won't even make it to morning.
Now I need unlimited rest.
But my stitches aren't holding, be patient a little longer.

Assume that I see torment as my right.
Assume that I found solace in a dream, put me to sleep.
Assume that my tongue won't be silent, it hides, my sentences.
For one meaning, my whole being is exhausted, gather me.

I don't want a happy ending.
Just let it be the end.
As your hardship took on a form, it became me.
When I looked at it, I vanished even more.
When the songs fell silent, I became the flaw.

My soul is wasted, if your name will fall from my tongue for a moment,
My time in the world is over.
Look (look), my morning is drowning in these curses.
I resemble a tree, but I have no branches left.

Why are these hellos so meaningful now?
What trap did I fall into that memories burn?
Spread before me as a suspect.
The day will come when murders are equated with great loves.

Don't look back at me.
I carry my pride on my back stubbornly.
A person wants to be cleansed of everything with this much blood.
Only my pride remains in your hands, and I won't leave that.

I know such fake faces, even worse than me.
My heart is like a child whose hand was raised, he's sulking again.
Is it because all this piled up that you climbed on top of me?
I'm the one who got dirty again, stains flowed throughout the pages.

A darkness descended, resembling the night.
Evidence under my eyes, a shame of humanity on my tongue.
Who has a loss as great as ours?
All my fallen faces are embraced by my arms.

The revolution of this life I don't control.
Now hearts are made inside, very deep inside.
A human being is sold for a pittance.
I will not sell my name, a sigh will be etched in minds.

Pure souls flew away from my land.
In the middle of this city, I'm a stain now, I'm finished.
I was silent before, whose heart did it revive?
I grew this thought under the rain that fell to me.

Do you think my left side, the demon, would be sad?
What a generous way to say goodbye, you left without being seen.
Don't look at me, the place where we stood was the bottom.
The distance of happiness in us is either an eyebrow or an eyelash.