Lyrics Travma - Ados

Şimdi bi' filmin sonuyla muhattapsak
İçimden ıraksan elimi bıraksan
Ne fark eder ki zaten her manzara aynı
Uçmak aynı inan düşmek bile aynı

Zaman senden yana seyirde
Geriye bakmak için geç artık bu şehirde
Görüyorum bu defa bilmediğim şekilde
Ölmekte sinemde topraksızın, bitti şiirler

Ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü
Bugün yarına hasret bir hayatta lanetledik dünü
Sabret dedikçe dudaklarım biraz daha çürür
O saray sandığın kalplerin hepsi benim sürgünüm

Ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat
Bilmiyorum belki çıkmam bile bir sabaha
Şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat
Fakat tutmuyor dikişlerim sabret biraz daha

Tut ki ben kendime ızdırabı hak göreyim
Tut ki bir rüyada medet buldum uyut beni
Tut ki dilim susmuyor pusuyor cümlelerim
Bi anlam için tükendi tüm benliğim toparla beni

Bi mutlu son istemem
Yeter ki son olsun
Zahmetin surete büründükçe ben oldu
Ben ona baktığımda daha büyük yok oldum
Şarkılar susunca kusuru ben oldum

Ruhum ziyan, ismin bir an dilimden düşecekse
Dünyada bitmiş zamanım
Bak (bak) bu lanetlere gark oluyor sabahım
Bir ağaca benziyorum dallarım da yok artık

Neden manidar bu kadar şimdi merhabalar?
Neyin kastına düştüm de yakar hatıralar?
Seril karşıma bir zanlının sıfatıyla
Gün gelir cinayetler eşitlenir büyük sevdalara

Sakın arkamdan bakma
Sırtımda gururumu taşırım inatla
İnsan her şeyinden arınmak ister bu kadar kanla
Bir gururum kalır ellerinde onu da ben bırakmam

Öyle sahte suratlar tanırım ki benden de beter
Gönlüm el kaldırılan bi' çocuk sanki küstü gene
Bunca şey üst üste geldi diye mi bindin en tepeme?
Kirlenen yine ben sayfalar boyunca aktı lekeler

Çöktü geceye benzeyen bi karanlık
Göz altlarımda kanıtlar, dilimde bir insanlık ayıbı
Kimin var bizim kadar büyük bi' kayıbı
Benim düşen suratlarımın hepsi kollarımla sarılı

Hakim olmadığım şu hayatımın devrimi
Artık yürekler içerde çok derinlerde yapılır
İnsan işte üç kuruş kadarla satılır
Elbet ismini satmam bir ahın akıllarda kazınır

Safi ruhlar uçup diyarımdan gitti
Bu şehrin ortasında bir lekeyim şimdi bittim
Susuyordum evvelde gönlü kim diriltti
Payıma düşen yağmurun altında büyüttüm bu fikri

Üzülür mü dersin ki sol yanımda ifrit?
Ne kalender bi veda şekli görünmeden gittin
Bakma zaten bana durduğumuz dipti
Mutluluk mesafesi bizlerde ya kaştır ya kirpik