Lyrics and translation Alireza Ghorbani - Blaze

Blaze

مرگ من روزی فرا خواهد رسید
در بهاری روشن از امواج نور
در زمستانی غبارآلود و دور
یا خزانی خالی از فریاد و شور
می رهم از خویش و می مانم ز خویش
هرچه بر جا مانده ویران می شود
روح من چون بادبانِ قایقی
در افق ها دور و پنهان می شود
خاک می خواند مرا هر دم به خویش
می رسند از ره که در خاکم نهند
آه... شاید عاشقانم نیمه شب
گُل به روی گور غمناکم نهند
لیک دیگر پیکر سرد مرا
می فشارد خاک دامنگیر خاک!
بی تو دور از ضربه های قلب تو
قلب من می پوسد آنجا زیر خاک
بی تو دور از ضربه های قلب تو
قلب من می پوسد آنجا زیر خاک
بی تو دور از ضربه های قلب تو
قلب من می پوسد آنجا زیر خاک
بی تو دور از ضربه های قلب تو
قلب من می پوسد آنجا زیر خاک
بعدها نام مرا باران و باد
نرم می شویند از رخسار سنگ
گور من گمنام می ماند به راه
فارغ از افسانه های نام و ننگ

Blaze

My death will come some day
In a bright spring with waves of light
In a dusty and distant winter
Or an autumn empty of cries and passion
I flee from myself and remain from myself
Whatever is left is destroyed
My soul like the sail of a boat
In the horizons far and hidden
The soil calls me to itself every moment
They arrive from the path to put me in the soil
Ah... Maybe my lovers in the middle of the night
Place flowers on my mournful grave
But my cold body
The soil presses, gripping soil!
Without you, far from the beats of your heart
My heart rots there under the soil
Without you, far from the beats of your heart
My heart rots there under the soil
Without you, far from the beats of your heart
My heart rots there under the soil
Without you, far from the beats of your heart
My heart rots there under the soil
Later, my name, the rain and the wind
Will gently wash from the face of the stone
My grave remains anonymous on the way
Devoid of the legends of fame and shame