Lyrics and translation Altay Kenger - Sonrası Kış (feat. Emin Akdamar)

Sonrası Kış (feat. Emin Akdamar)

Bu gülümseme eski bir şiirden ama güzel
Bir gül kasırgası gibi dudağının üstünde
Çarpıp geçtim dönüp sonra gözgöze geldik
Yüreğimdeki buzdağı kırıldı aynı şey işte
Güz bitti güz ki hoşuma giderdi içteniçe
Sigaramı söndürdüm emniyet kemerimi çözdüm
Bastım gaza akıp gitti bir kuyruklu yıldız

Unuttum kaç gün sonraydı unutmuşum seni
Unutulmaz sanırdım akılda tutulan
Tutkulu muydum hiç mi anlamadım hayatı
Eskiden böyle olurdum uzun ve korkunç
Düş kurardım yara alırdım boştu hep
Bir bağbozumuydu sevmek sonrası kış
Aldatırdı hüzün uyarırdı akıl
Acından uzaktasın acından uzaktasın

Belki de bir bağeviydim yıkık ve anısız
Yolların çıkmadığı dörtmevsim kar
Olmaz da hani bir ses duysa
Dikelirdi boyuna bıçkındı yalnızlığım
Kavgamız aşk ve ekmek, doymadık ikisinden de
Soyutlandım soluklandım sonsuzlandım
Saklamadım da kendimden kendimi kullandığımı
Bağışladım kendimi hepsi bu yalnızca
Dönüp dönüp anlatıyor dönüp dönüp susuyorum
Bi' aşktan konuşmuyoruz artık
Ölümü anlıyorum

Sonrası kış

Winter After (feat. Emin Akdamar)

This smile is from an old poem, but it's beautiful
Like a rose hurricane on your lips
I passed by, then turned back and we made eye contact
The iceberg in my heart broke, the same thing happened
Autumn is over, autumn used to please me from the inside
I put out my cigarette, unfastened my seat belt
I stepped on the gas, a shooting star flowed away

I forgot how many days later it was, I forgot about you
I thought you were unforgettable, something to be remembered
Was I passionate, did I ever understand life?
I used to be like this, long and terrifying
I dreamed, got hurt, it was always empty
Was loving a grape harvest, winter afterwards?
Deceived by sadness, reason warned
You are far from your pain, you are far from your pain

Maybe I was a vineyard, ruined and without memories
Four seasons of snow, where your paths don't lead
If only a sound were to be heard
My loneliness, tired, would stand up tall
Our fight was love and bread, we were not satisfied with either
I became abstract, breathed, became infinite
I didn't hide the fact that I used myself
I forgave myself, that's all
I keep repeating, I keep falling silent
We don't talk about love anymore
I understand death

Winter after