Lyrics Karakalem Bir Buz Şarkısı (feat. Hakan Savlı) - Altay Kenger

Tarçın renkli bir tren geçip gitti ağaçlıktan
Bir adam, elini kaldırdı
Hafifçe
Çekinerek
Ardından

Başı cama dayalı bir kadın ağlıyordu
Atkısını ısırmış, loş kompartımanlarda

O adam bendim, o'na bir kolye yaptım
Kuşların düşlerinden
'Üzgünüm' hünerle bir ipe dizdim
'Al bunu' dedim 'avuçlarımdan'
Uzaklarda, sisi seven o şehrin ışığında
Beni sevmiştin, anımsadın mı
Ve kanat çıkaran bir çocuğun ağrıları
Bir kış boyu sürmüş içinde
Sonra bir sabah baktık ki camda
Bir kelebek adam gelmiş gülümsüyordu
Acıyla
Okşamaya
Ellerimizi

Beyaz bir senfonide seni dansa kaldırdım
Sedefsizdin seni dansa kaldırdım
Yağmayan yağmurları
Tutulmayan sözleri

Tarçın renkli bir tren akıp gitti yağmurda
Bir kadın ağlıyordu sanki kolye deseni

Bale geceleri
Saydam
Buğu parçaları
'Yitirmeye gelmez' demiştin
Rengarenk bir pul
Peki yüzünü avuçlarıma alsaydım
Alsaydım
Orada bir heykel
Ama
Ne heykeli?

Dispanserin önündeki paspasta
Dün geceden kalan ölü alkolik
- Boğulmuş mu?
Hayır bir seher artığıydı

Ama kimden artmıştı
Hangi tablodan

Bahçesinde ağladığın
İlkokulun kalbi

Çok sonraları
Soğuk bir sabah
- Şubat mıydı?
Kuğuydu
Uyandırmıştın beni

Kar dinmiş
İkimiz
Senin içine bakıp
Sanmıştık ki
Anlamışız herşeyi

Tarçın renkli bir tren geçip gitti ağaçlıktan
'Raylar çok yumuşak olmalı' dedi kadın
'Tren hiç ses çıkarmadan gidiyor sanki'
'Hayır bayan' dedi kondüktör
'Karlı topraklar başladı, bakın.'

Sustuk, karla karışık bir kadın sesi
Camlar ıslandı
Islandı pembeleşti
'Kan mı bu?' dedin
Evet, ergenliğimin toprakları başladı
Küçük bir asker korktu
'Ben kimseyi öldürmek istememiştim' dedi
Ağladı uyudu ve sayıkladı
Koparıp koparıp örttün kendinden
Üstüne bir şal gibi taç yaprakları
Gözlerini
Kaçırdın
Benden sürekli

Oysa bütün kış
O garip evde
Sana buğudan
Bir kafes yapar gibi
Karakalem şarkılar yazdım

O düşün kapısında
Ne zaman dursan
Bilmem ki neden
Heyecanlanıp
Geri dönerdin

Belki o uzaklıklar
Belki akşamdan
Alıntı bakışında
Beyaz ellerin acı

Sürgünlerin, sürgünlerin sonunda
Acıların sonunda, sonunda ne vardı?
- Serinlik
Sabah yaseminleri
- Degas
Trenler
Doğuya gömülü

Gülen ölü bir arkadaş
Elinde yaraları

Sen kapıyı çalardın ve melankoli
'İçeri buyrun' derdim
- Girsem mi
'Tabii.'

Sorardım
Bu muydu hep
Kalbinizde kelebek teni
Teninizde kelebek kalbi
Kilitlenmiştik
Kilit kokunuzdandı
Esrara dadanmıştık
Yoğundu bahar
Ve zangoçlar uyuyorken saatlerin içinde
Ve adımı fısıldarken uzaklarda yalnızlık
Kendinizi sadece bana verdiniz
Kollarımda bir leylak depremi

Tarçın renkli bir tren geçip gitti ağaçlıktan
Bir adam elini kaldırdı ardından
Bir trende buzdan bir şehre girdik
Evler donmuştu, anılarım donmuştu
Usulca durduk
'Bu taraftan bayan' dedi çingene
'Atlar hazır sizi bekliyor'
'Bir dakika kolyeniz' dedi kondüktör
'sonra hep bana kalıyor tüm bu incelikleri yerlerine taşımak'

Elimi tuttun 'düş mü bu?' dedin
Bu benim çocukluğum
Hadi inelim

İndik, buzdan yontularla doluydu her yer
Bu yerlerde yatanlar ölen arkadaşlarım
Yolun sonundaki evin buz tutmuş camlarından mumışığı sızıyordu
Saçlarında küçük buz taneleri
Durduk bir isim vardı okuyamadık
Kapıya vurduk
Ama ağlama dedim bak donuyor gözyaşların
Koparıyorum
- Çıt (Dünya güzeldi)
Bir tane daha işte
Koparıyorum - Çıt
Dünya
Kimindi?