Lyrics and translation Atlantis - Tolerancja

Tolerancja

Tylko trochę tolerancji!
Tylko trochę tolerancji!
Tylko trochę tolerancji!
Tylko trochę tolerancji!

Ciężko zerwać jest się z łóżka
Powracają troski z wczoraj
Umknął sen jak dobra wróżka
W pocie czoła w pracy tyraj
Marna bułka na śniadanie
Jedzie znów autobus brudny
Opisane w szarej ramie
Dni zwątpienia i dni dumy
Świat przed wami jest otwarty
Tak nam mówił nauczyciel
Zapiszecie czyste karty
I poznacie, czym jest życie
Nie powiedział nam wszystkiego
Ludzie źli są i pazerni
Ledwie ciągniesz do pierwszego
Oczekując marnej pensji

Szare wokół Ciebie twarze
To cierpienia są symbole
Chciałeś uciec w świat swych marzeń
Lecz nie Twoja teraz kolej
Ludzie cisną się do przodu
Depcząc przy tym wielu innych
Każdy jest jak bryła lodu
O obliczu złym i zimnym
Ty zdeptałeś niejednego
Co na Twojej drodze stanął
W końcu trafisz na swojego
Tak jak kosa trafia w kamień
Wtedy będziesz chciał coś zmienić
Cofnąć czasu stare tryby
Spojrzysz w tył swej egzystencji
By naprawić ludziom krzywdy

Otwierajcie mózgownicę równie często jak rozporek
Dobrze to ułatwi życie, inni wezmą waszą stronę
Tylko trochę tolerancji, czystych myśli, dobrej woli
To na pewno nie da chleba, ale ujmie z oczu soli

Tylko trochę tolerancji!
Tylko trochę tolerancji!
Tylko trochę tolerancji!
Tylko trochę tolerancji!

Teraz działać musisz, nie śpij
Rząd szaleje na arenie
A Ty czuwaj, a Ty nie drwij
Kształtuj swoje przeznaczenie
Wtedy podaj komuś rękę
Nie czekając, aż poprosi
Przez dnia szarość i udrękę
Podaj pierwszy komuś rękę

Otwierajcie mózgownicę równie często jak rozporek
Dobrze to ułatwi życie, inni wezmą waszą stronę
Tylko trochę tolerancji, czystych myśli, dobrej woli
To na pewno nie da chleba, ale ujmie z oczu soli

Терпимость

Всего лишь немного терпимости!
Всего лишь немного терпимости!
Всего лишь немного терпимости!
Всего лишь немного терпимости!

Тяжело оторваться от постели,
Возвращаются заботы вчерашние.
Умчал сон, как добрая волшебница,
В поте лица на работе вкалывай.
Скудный бутерброд на завтрак,
Едет снова автобус грязный.
Описанные в серой раме
Дни сомнений и дни гордости.
Мир перед вами открыт,
Так нам говорил учитель.
Запишете чистые страницы
И узнаете, что такое жизнь.
Не рассказал он нам всего,
Люди злые есть и жадные.
Еле тянешь до первой зарплаты,
Ожидая скудной пенсии.

Серые вокруг тебя лица –
Это страданий символы.
Хотел сбежать в мир своих мечтаний,
Но не твоя сейчас очередь.
Люди прут вперед,
Топча при этом многих других.
Каждый словно глыба льда
С лицом злым и холодным.
Ты затоптал не одного,
Кто на твоем пути встал.
В конце концов, наткнешься на своего,
Как коса попадает в камень.
Тогда захочешь что-то изменить,
Отмотать назад старые механизмы.
Оглянешься на свою жизнь,
Чтобы исправить людям обиды.

Открывайте голову так же часто, как ширинку,
Это облегчит жизнь, другие встанут на вашу сторону.
Всего лишь немного терпимости, чистых мыслей, доброй воли –
Это, конечно, не даст хлеба, но уймет из глаз соли.

Всего лишь немного терпимости!
Всего лишь немного терпимости!
Всего лишь немного терпимости!
Всего лишь немного терпимости!

Теперь действовать должен, не спи,
Правительство бесчинствует на арене.
А ты бодрствуй, а ты не насмехайся,
Формируй свою судьбу.
Тогда протяни кому-то руку,
Не дожидаясь, пока попросит.
Сквозь серость дня и муку
Протяни первым кому-то руку.

Открывайте голову так же часто, как ширинку,
Это облегчит жизнь, другие встанут на вашу сторону.
Всего лишь немного терпимости, чистых мыслей, доброй воли –
Это, конечно, не даст хлеба, но уймет из глаз соли.