Lyrics and translation Budka Suflera - Suita Na Dwa Światła Warszawskie

Zmęczone cichnie miasto
Śnieg biało prószy ciszą
Nad ciemnym brzegiem rzeki
Dwa światła w mroku błyszczą -
Pod strzaskanym murem wiatr kołysze znicz
Już nie wrócą chłopcy, którzy mieli przyjść
Ostro słychać buty, w rytm uderza krok
Idą tak w pamięci już trzydziesty rok
A obok na parterze
Świeżego jeszcze bloku
Zabłysło pierwsze światło,
W pogodny ludzki sposób -
Pod strzaskanym murem lekko przygasł znicz
Czyżby czas już przyszedł, który może przyjść?
Ścichnie echo strzałów, pamięć zatrze mrok
Zamiast marszowego zwykły zabrzmi krok...
To już inne miasto, myśli sobie znicz,
Gdy mnie zapalano, strach tu było przyjść,
Teraz pierwsze okno, później innych rząd...
Obco się tu czuję, chciałbym odejść stąd.
Nadleciał wiatr od wisły,
Firanką zafalował,
Rozpoczął dialog świateł
Zaczęła się rozmowa
Pod strzaskanym murem szybko miga znicz,
Jak ci moi chlopcy mocno chcieli zyc
Spieszy się do domu, wydłużywszy krok,
Tak co dzień od nowa, przez okrągły rok.
Od okna światło szepcze
Ciepłymi strumieniami,
Ogrzejże się w tym cieple, jesteśmy sąsiadami.
Zmęczone cichnie miasto,
Śnieg biało prószy ciszą,
Nad ciemnym brzegiem rzeki
Dwa światła mocniej błyszczą.

Усталый город молчит
Снег белеет тишиной
На темном берегу реки
Два света во мраке сверкают -
Под разрушенной стеной ветер качает снитч
Мальчики, которые должны были прийти, не вернутся.
Резко слышны сапоги, в такт бьет шаг
Идут так в памяти уже тридцатый год
А рядом на первом этаже
Свежий еще блок
Вспыхнул первый свет,
В ясный человеческий способ -
Под разрушенной стеной слегка потускнел снитч
Неужели пришло время, которое может прийти?
Затихнет эхо выстрелов, память затеряется мраком
Вместо маршевого привычного прозвучит шаг...
Это уже другой город, думает снитч.,
Когда меня зажгли, страх пришел сюда,
Теперь первое окно, потом другое правительство...
Я чувствую себя здесь чужим. я хочу уйти отсюда.
Налетел ветер с Вислы,
Занавеска завибрировала,
Начался диалог огней
Начался разговор
Под разрушенной стеной быстро мигает снитч,
Как эти мои мальчики сильно хотели жить
Спешит домой, удлиняя шаг,
Так каждый день снова и снова, круглый год.
От окна свет шепчет
Теплыми потоками,
Согреемся в тепле, мы соседи.
Усталый город молчит,
Снег белеет тишиной,
На темном берегу реки
Два огонька сильнее сверкают.