Lyrics Çöl - Canfeza

Birini çok sevdim, onu çok üzdüm
Belki onunkine eşit değil hüznüm
Harbi kadındır, dobradır, düzdür
Ciğerlerimdeki katranı o süzdü

Yalnız hissetmemi sağladı
O yokken yalnızım, anladım
Yalnız adımlarken dağları
Adımlarıma pişmanlıklar bağladım

Onu, beni sevdiğine pişman ettim
Bu hal, beni kendime düşman etti
Biliyorum bana çok güç sabretti
Bense bu sabrını darp ettim

Bana olan güveniyle yaptım
Aşk güneşi sonsuza dek battı
Bana verdiği emaneti sattım
Hak etmediği ihaneti tattı

Bana gerçek beni hatırlattı
Hatırladıkça da tırlattım
Sana mutluluğu çok gördüm
Çünkü çok mutlu, çok kördüm

Bencildim sarhoşken, sayende
Sarhoştum her gece himayende
Bütün güzellikler, tek bir alemde
Tabii, bu alem önce sana binayen de

Sökülmen mümkün değil içimden acısız
Ki canım, canımın en küçük yapı taşısın
Yüreğim yangın yeri, nefessiz bacasız bu hengamede
Seni canlı tutmak cabası

Kader nasıl izin verir güneş ve yaza
Biz hala ayrıyken kavuşmaya
Çok geliyor geceler güneşten aza
Sığmıyorken dualar avuçlara

Dualar gerçek olmasa bile
Gerçekler dua olabilir yine
Gönül yolundan geçeni bile
Geçip gitmeyecekten dile

Ay yüzlüm bulutların arkasında
Gönül bir güzellik beklemiyor kasımdan
Güneş hapis yatar parkasında
Ben doymuyorum sen harikasın da

Saç tellerin peşinden koşturur yelleri
Ruhumla bedenimi kavuşturur ellerin
Ayaklarım aşar binbir türlü engeli
Nefesin yarar göğü, bozar tüm dengemi

Seni bir kez gördüm ya, görmesem de olur
Sevdiğimi gözlerimde görmesen de olur
Sevmediğini anladıktan sonra beni
Sevdiğimi gözlerinden öpmesem de olur

Ne olur şimdi ansızın beni bulsan
Sen sussan, ben hala seni duysam
Bırakmam bir kez daha seni bulsam
Susmam, bir anlık olsun beni duysan

Ne hissettiğimi inan ben de çözemedim
Kis, kalbe büyük gelmese de göze gelir
Yedi milyar insan toplanmışız bir yerde
Yiyip bitiriyoruz şekerden bir gezegeni

Öyle bir zaman ki, şekerin bile acı
Şekerden evlerde yaşayanlar baştacı
Akıl acı, ben şeker hastasıyım
Acı, benim ilacım

Çarpa çarpa çıkışa yürür
Terk ederim kalbini, çünkü ben hürüm
Yaramı boca eder, zaman denen külü
Sabrederim, zamanla içimde sen çürür

Sanma ki sana meyilim bağım var
Ölesiye kavruluyorum kendi yağımda
Ben her zaman uçmaktan yanayım da
Bir ağırlık beni her an çekiyor ayağımdan

Bu yüzden, hiç göklere kalkmadı başım
Bitiremedim tümüyle içimdeki savaşı
Şeref suyum, kan aşım
Ya suyum elder gider, ya başım

Dönmektense ölmeyi yeğlerim, ölmektense dönmeni
Dönmendense ölmeni, ölmendense dönmeni yeğlerim

Onlar sefalarını süremeyeceken
Öyle ağlayacağım ki, gülemeyecekler
Sen olacak, alacak civarı
Bir başka gün daha, göremeyeceken

Günler gece olacak, geceler ecel
Günleri boş verdim, gecelere gel
Yüzünü görmeme, geceler engel
İnşallah, ecel güzel bir gece seçer

Ne istediğini bilsem, o olurum
Hazır bulamamışken kendi yolumu
Sen ne haldeysen o durumum
Çünkü benim için en oluru bu

En oluru senin yerine koymak beni
Senin yerine, seninle doyurmak kendimi
Ne sende ben eskidi, ne bende sen yeni
Neşemde sen yeli, kesemde sen desenleri

Öldü masumiyetim, yattığı koğuşta
Şimdi, kalbinin odalarında fuhuş var
Özgürlüğe mahkumsun doğuştan
Belki bir anahtar yaparsın bu huşla