Syn Bogdana - Chada translation in German

Syn Bogdana

Pierwszy oddech w szpitalu, 24 sierpnia
Czasy nie były łatwe, poczułem zapach miasta
Kordeckiego, ciut dalej szkoła 215
Każdy z nas tu dorastał, ziomuś daję ci słowo
Właśnie tam kształtowała się moja osobowość
Byłem pierwszy w dzienniku, czułem uliczny instynkt
W sklepach pustki, a w szkole bracie język rosyjski
Czarnobyl dał popalić, miałem zawroty głowy
Było nieźle jak, ziomuś, w domu stał magnetowid
Ojciec wziął i wyjechał, nie wspomniał, że na stałe
Kilka rad w jego w życiu całkiem zignorowałem
Pokochałem skateboarding i opuszczałem lekcje
Raczej ciężko było mi się pochwalić świadectwem
Byłem zwyczajnym dzieckiem, które nie chciało pościć
Będę kimś - co do tego nie miałem wątpliwości

Życie wciąż się skupiało wokół placu Szembeka
Obok była apteka, pozwól, że ci się zwierzę
Właśnie tam ziomuś miały miejsce pierwsze kradzieże
Pierwsze bójki i akcje, pierwsze prochy i szyja
Jakoś los w tamtych chwilach ewidentnie mi sprzyjał
Zabrałem się za hip hop, usłyszałem: "Masz talent"
Już jako jeden z pierwszych latałem tu z towarem
Uwikłałem się w melanż, z rana waliłem krechę
Wtedy ciężko już było podeprzeć się uśmiechem
Śmierć kolegi widziałem, myśleliśmy, że zasłabł
Nigdy więcej obietnic na tych ulicach miasta
Miałem grono przyjaciół, ale również i wrogów
Zapłaciłem za swoją słabość do samochodów
W latach 90 pokochałem muzykę
Moje życie nigdy nie było słodkie jak likier

Za ten sztos utrzymałbym niejeden sierociniec
Pihu mówił "Daj spokój", Szymon też dobrze radził
Wkrótce się przekonałem do czego doprowadzi
Zaliczyłem upadek no i niejeden odwyk
Ich starania i tak w niczym mi nie pomogły
Już nie chciałem tak dłużej, czułem za duży ucisk
Tak naprawdę nie miałem się już do kogo zwrócić
W końcu wyszedłem oknem, byłem w cholernym dołku
Miałem dość udawania, że wszystko jest w porządku
Pobudka na OIOM'ie, matka zwątpiła w syna
W między czasie gdzieś jeszcze zaliczyłem kryminał
To mi było potrzebne, mam nadzieję, że wierzysz
Już nie wrócę do tego co wyrabiałem kiedyś
Teraz gram te koncerty, w górze tysiące rąk
Chociaż często ten hałas wymieszany jest z krwią

Bogdans Sohn

Erster Atemzug im Krankenhaus, 24. August
Die Zeiten waren nicht leicht, ich spürte den Geruch der Stadt
Kordeckiego-Straße, ein Stück weiter Schule 215
Jeder von uns ist hier aufgewachsen, Kumpel, ich geb dir mein Wort
Genau dort formte sich meine Persönlichkeit
Ich war der Erste im Klassenbuch, spürte den Straßeninstinkt
Leere in den Läden, und in der Schule, Bruder, Russisch
Tschernobyl hat uns zugesetzt, ich hatte Schwindelanfälle
Es war schon was, Kumpel, wenn zu Hause ein Videorekorder stand
Mein Vater ging und fuhr weg, erwähnte nicht, dass es für immer war
Einige seiner Ratschläge im Leben habe ich komplett ignoriert
Ich verliebte mich ins Skateboarding und schwänzte den Unterricht
Es war eher schwer für mich, mit meinem Zeugnis zu prahlen
Ich war ein gewöhnliches Kind, das nicht brav sein wollte
Ich werde jemand sein - daran hatte ich keinen Zweifel

Das Leben konzentrierte sich immer noch um den Szembeka-Platz
Nebenan war eine Apotheke, lass mich dir etwas anvertrauen
Genau dort, Kumpel, fanden die ersten Diebstähle statt
Erste Schlägereien und Aktionen, erste Drogen und Ärger
Irgendwie war das Schicksal mir in jenen Momenten offensichtlich wohlgesonnen
Ich fing mit Hip Hop an, hörte: "Du hast Talent"
Schon als einer der Ersten lief ich hier mit der Ware rum
Ich verstrickte mich ins Partyleben, morgens zog ich eine Line
Damals war es schon schwer, ein Lächeln aufzusetzen
Ich sah den Tod eines Kollegen, wir dachten, er wäre nur ohnmächtig geworden
Nie wieder Versprechungen auf diesen Straßen der Stadt
Ich hatte einen Kreis von Freunden, aber auch Feinde
Ich bezahlte für meine Schwäche für Autos
In den 90ern verliebte ich mich in die Musik
Mein Leben war nie süß wie Likör

Mit diesem Stoff hätte ich mehr als ein Waisenhaus unterhalten können
Pihu sagte "Lass es sein", Szymon gab auch gute Ratschläge
Bald erfuhr ich, wozu das führen würde
Ich erlebte einen Absturz und mehr als einen Entzug
Ihre Bemühungen halfen mir trotzdem in keiner Weise
Ich wollte nicht mehr so weitermachen, fühlte zu viel Druck
Eigentlich hatte ich niemanden mehr, an den ich mich wenden konnte
Schließlich sprang ich aus dem Fenster, ich war in einem verdammten Loch
Ich hatte es satt zu heucheln, dass alles in Ordnung ist
Aufwachen auf der Intensivstation, die Mutter zweifelte an ihrem Sohn
In der Zwischenzeit landete ich auch noch im Knast
Das war nötig für mich, ich hoffe, du glaubst das
Ich werde nicht mehr zu dem zurückkehren, was ich früher getrieben habe
Jetzt spiele ich diese Konzerte, Tausende Hände in der Luft
Obwohl dieser Lärm oft mit Blut vermischt ist