Lyrics and translation Daria Zawiałow - Iskrzę Się

Iskrzę Się

To jak w biegu przez płotki bez sprawnych nóg
Jak objawy starości bez starzenia się
Bez Ciebie zabraknie mnie
Z dwojga złego lepiej w tę
Mam związane ręce dwie
Nie wypada tak bez końca kochać się
Język w supeł wiąże się
W miodzie usta kleją gniew
Gdy po kostki w perspektywie widzę Cię
To jak w biegu przez płotki bez sprawnych nóg
Jak objawy starości bez starzenia się
Bez Ciebie zabraknie mnie
Jak spacery po linie, gdy pewny grunt
Tak jak uczta bez gości i bez dramatów dwóch
Bez Ciebie zostaje mnie zaledwie pół
Do kieszeni chowasz klucz
Zatrzymujesz siłą słów
Gdzie bym miała podziać siebie, jak nie tu?
Możesz krzyczeć, w resztkach mów
Zerwać całą resztę bzdur
Gorzej gdybyś nie chciał mówić do mnie już
Do snu bezsenność układa twarz
Jak się nie potknąć o siebie, tak dawno
Tak dawno świat nie kpił z nas
To jak w biegu przez płotki bez sprawnych nóg
Jak objawy starości bez starzenia się
Bez Ciebie zabraknie mnie
Jak spacery po linie, gdy pewny drut
Tak jak uczta bez gości i bez dramatów dwóch
Bez Ciebie zostaje mnie zaledwie pół

Искрюсь

Это как бег с барьерами без ног,
Как признаки старости без старения.
Без тебя меня не станет.
Из двух зол лучше это.
У меня связаны обе руки.
Нельзя так бесконечно любить.
Язык заплетается в узел.
Во рту мед смешивается с гневом.
Когда я вижу тебя лишь по щиколотку в перспективе.
Это как бег с барьерами без ног,
Как признаки старости без старения.
Без тебя меня не станет.
Как прогулка по канату, когда под ногами твердая земля.
Как пир без гостей и без двух драм.
Без тебя от меня остается лишь половина.
Ты прячешь ключ в карман.
Ты удерживаешь меня силой слов.
Куда бы я делась, как не сюда?
Ты можешь кричать, говорить обрывками.
Разорвать всю оставшуюся чушь.
Хуже было бы, если бы ты больше не хотел со мной говорить.
Бессонница рисует лицо для сна.
Как не споткнуться о себя, так давно,
Так давно мир над нами не смеялся.
Это как бег с барьерами без ног,
Как признаки старости без старения.
Без тебя меня не станет.
Как прогулка по канату, когда под ногами прочная проволока.
Как пир без гостей и без двух драм.
Без тебя от меня остается лишь половина.