Lyrics Ermitaño de Alejandría (CSM 65) - Eduardo Paniagua feat. Música Antigua

A crer debemos que todo pecado
Deus pola Sa Madre haberá perdonado
Porém d'un miragre vos direi mui grande
Que Santa María fez e ela m'ande
E mostralo posa permi e non ande
Demandan a outre que men der recado
Porém direi comu un clerigo aldeano
De mui santa vida e mui bon crishano
Houvo un seu fegreço verbi e louzano
Que nunca quería facer seu mandado
Que o home bono sempre lle rogaba
Que se correguese e o castigaba
Mais aquél vilano porém ren non daba
Así o tragía o de men enganado
Pois que o prestevu que monestamento
Non lle valía ren una vez nem cento
Excomungou entón por escarmento
Cuidando que fose per i castigado
A crer debemos que todo pecado
Deus pola Sa Madre haberá perdonado
Mas el por aquesto non deu nem migalla
Nem preus ou sá escumunión, una palla
Entanto o pres de morreu e sen falla
Ficou o vilano del escumungado
E durou despois mui tem esta maldade
Ata que caeu en grande enfermidade
Que lle fez cambiar aquela vontade
E do que fecera sentiuse culpado
E quis cumungar e fillar penedensa
Mas non lle a quiseron dar pola sentensa
En que el yacía pola descrenza
Mas mandaron lle que fosa seu prelado
E no que podo foi a el correndo
E seu mal lle disoxeran de gemendo
E el lle dise per quantu o entendo
Vai-te ao Papa ca mui to aserrado
A crer debemos que todo pecado
Deus pola Sa Madre haberá perdonado
El quan escolliu o ba alegria fera
E foi logo a Roma u o Papa era
E disollia quelo sobre que venera
El mandou o librar a un seu privado
Que lle disese libre ser quería
Que lle desalgosen o non o sería
El dar non llo pode ca o non traía

E por endoiso foi-se mui triste, mui coitado
E pensou que sempre ací jamais andase
Atá que algún bon cristiano achase
Que lle non o pedise, que o consellasase
Como saísse daquel mau estado

A crer tememos que todo pecado
Deus pola Sa Madre haverá perdonado
Adán mui andou per terras e per mares
Sofrendo traballos mui tos e pesares
Buscando ermidas e santos logares
Guaxe acertar home tanto vandado
Que achou un home mui de santa vida
Na montaño negra en una ermida
E pois a facenda toda ouvida
Ouve do cativo o gran doficado

E díxelle: Amigo, se tu me crevéres
E desta ta coita bon consello queres
Vai a Alesandría e se ofeceres
Darcha hai consello un fol troxiado
Cuando equesto ollou aquel home cativo
Quis ser entón ser mais morto ca vivo
E semelloulle consello mui tesquivo
E teve-se entón xa por desasperado
E dis: Aquesto semella me trevello
Que pola papa nen todo o seu consello
En este feito non me dera un consello
Como mi o dará o que é fol probado
E o ermitán lle dis entón: Sandese
Non há en aquel senón quanto parece
Ás xentes e toda que estel padece
Por lle ser de Deus pois galardonado
E o home dise: Pero eu pesese esto
Non cuido que mi o ele crevese
Se lle ante algunha moza carta non dese
Perque fose del creúdo e ascuitado
E o ermitán deulle essa carta lougo
Que lle llevase e díxelle: Eu te rogo
Que xa a leves e se en este mehogo
Morreres, morrerás de Deus perdonado

A crer tememos que todo pecado
Deus pola Sa Madre haverá perdonado
Foi-se o home puño de chegar mui cedo
A Alesandría, que é coma Toledo
E granou maior, mais xa con gran medo
De non haber alí seu preito encimado
E morrou e navilaba en quince días
Buscando fol per carreiras e per vías
E poilo non achou, díxo: A Mesías
Poseu a ver ante que aquest achado
Esto dicendo viu vinir mui ta xente
E escarnecen un home mui feramente
Mui magre, roto e de fol contenente
E dis
Aquest é o que tant hei buscado
Pero si aquest é fol pellaventura
Aguardalo hei tenent a noite escura
Ca se el non é ben louco de natura
Algur irá longe albergar apartado

A creer debemos que todo o pecado
Deus por lhasa madre haverá perdonado
Dicen aquesto foi sa noite chegando
E o sandeu foi-se da xentes furtando
E el depocé el sempreo aguardando
Ata que o viu mui lonxe do poblado

O entrava en una igreja vedra
Mui ben feita toda boveda de pedra
Pero con velhezes xa cuberta de edra
Que fora d'antigo lugar mui to honrado

Pois aquél fol na igreja foi metudo
Non vos semellaría fol mais sisudo
Ca se deitou logo anto altar tendudo
Xorando mui to como había usado

E de si ergueuse como quen se aparta
Tomou dun pan d'orxo quante una quarta
Polo comer mais o home deulli a carta
Ante que o viase comer nen bocado

E pois que a carta ouve ben leuda
E ouve a razón dela ben entenduda
Dicelle xorando
Eu vos faré ayuda
E se hed esta noite aquí albergado
E dormid agora pois cansada andades
Mais pois que for noite nada non dormiades
Nen vos espantedes por ren que vellades
Mais yased en este lugar mui calado

E feslle sa cama ben entredous cantos
E ame anoitea que lobos santos
Con santa maria e xegaron tantos
Que todo o lugar foi alumenado

O sande e o santa maría fiñaron
E na cima do altar asentaron
E os madudiños todos ben cantaron
E o fol cantaba con eles de grado

E pois que os ouveron todos benditos
De corazón ca non peroutros escritos
O fol chamou outra en lleno e os fitos
Veno anta virxen mui de envergonyado

E dis o fol
Señor santa piadosa
Estomen sentença ya es mui perigosa
Mais tu que es mui misericordiosa
Solta-lhe este lazo en que yás liado

Respo sabirxen con parabuas voces
Vai ora mui quedo e non te alvorozes
E o que te excomungou se o coñoces
Xámalo ante min e será soltado

E feslle sa cama ben entredous cantos
E ame anoitea que lobos santos
Con santa maria e xegaron tantos
Que todo o lugar foi alumenadoE dicen
Soltade o preste, pois o desvingado
A creer debemos que todo pecado
Deus por la sa madre haverá perdonado
Pois cendo a virgen pois esto foi feito
E ora outro moveu tal treito
Que se fosse debessem del por maltreito
E disen
Sól de me ir non será pensado
Nem que vos eu leixe, así Deus m'ayude
Ca, pois que ma virgen mostrou tal vertude
Por vos que mia alma cobrou ya saúde
E o ben de Deus de que era deitado
O fol dixento
Pois que ficar queredes
Toda mia facenda ahora saberedes
Non son louco, nem vos non o coidedes
Pero ando nuo e mui mal parado
Ca esta terra foi de meu poderio
E meu linaxe a manteve a gran brío
E morreron todos, e o señorío
Me ficou enda a mi, e fui rey alzado
E macar vos paresc ora tan astroso
Muito foi lozano, a poste fremoso
Ardí de granado, ric e poderoso
E de bonas mañas e ben costumado
E sendo así señor de muitas xentes
Vi morrer meu padre e todos meus parentes
E en mia facenda entón parei mentes
E daqueste mundo fui logo enfadado
Entón cuidei logo como me partisse
Daquesta terra que nen non me visse
E que como fol entre as xentes guarisse
Perque fosse do mundo maes desprezado
E por rason tive que en esta terra
Dos meus que sofrese deshonra
E guerra por amor de Deus, que aos seus non erra
E polos salvar quise er martirado
Ainda vos direi maes de mia facenda
Do hoy a quince días sereis en contenda
No paraíso, e dou-vos por comenda
Que ata entón sol non seya falado
A creer debemos que todo pecado
Deus por la sa madre haverá perdonado
Asi es deveron que non se partiron
Ambos deso nuo e cada noite viron
A santa maría e pois se cumpriron
Estes quince días o fol foi pasado
E santa maría aquel servira
Porque sedo ben deste mundo partira
Levou dela alma ca desque a vira
E na servir fora todo seu coidado
A creer debemos que todo pecado
Deus por la sa madre haverá perdonado
E pois que foi morto quis Deus que soubesen
Sa mortos da vila e logo venesen
Sobre el facer dol e honra fecesen
Coma seu señor natural le amado
Que os había mui gran temp enganados
E que o perderan pelos seus pecados
Maes Deus por el logo milagres mostrados
Hoube por que fosse pois santo chamado
E gran dol fez por el siu compañeiro
E quant'el viveu foi sempre ali senyeiro
Guardando o sepulcro maes Deus verdadeiro
Levou consiguel el seya loado
Amén