Lyrics Zabıt 3: Enkarne - Gazapizm
Kalınmaz
artık,
bu
yerler
meçhulün
işgali
yalnız
Tanımsız
kaldım,
insanın
kendiyle
savaşı
kanlı
Aklımda
kaldı,
ben
bir
ev
istedim
sonsuzluk
değil
Ben
bir
ev
istedim,
çok
yollar
geldim!
Sarılmaz
artık
yaramız
alnıma
dayadım
baktım
camından
ardı
Ruhumu
karanlık
ıstırap
sarmış
Arınmam
artık
ne
simya
ne
kimya
ne
evrimi
tanır
içimde
acı
Dışarıda
büyüktüm,
evde
bir
küçücük
kaldım
Dağılmaz
artık
bulutlar
üstümden,
nüfuzum
azın
Kırıldı
sazım,
tükendi
öfke,
bir
erişkin
kaldım!
Kapanmaz
artık
kapısı
aklımın
fısıldar
anlık
"Kendini
öldürüp
bir
sabah
yeniden
doğurman
lazım!"
Bir
kere
insan
Bir
kere
çıktı
mı
dönemez
eve!
Bir
kere
çıktı
mı
dönemez
eve!
Dönemez
eve!
Bir
kere
insan
Bir
kere
çıktı
mı
dönemez
eve!
Bir
kere
çıktı
mı
dönemez
eve!
Dönemez
eve!
Günlerden
bir
gün
kararmış
düşler
de
gördüm
Gözlerim
her
şeye
alışık
gülmem
Tedirginim
hep
bitmez
kaygım
var
Karanlık
koynunda
uyandım
sabaha
Her
yanım
yarasa
İnsan,
paradigman!
Burada
doğdum
sonra
her
şey
berbat
oldu
Bu
dünya
müşkül
eminim
gözümle
gördüm
Aşk
olsun
dünya,
bu
nasıl
bir
yokluk
Ne
sabahın
ayazı
bu
ne
yaşama
yolu
Sırıtan
boşluk
Anne
bugün
hava
kasvet!
Bir
kere
insan
Bir
kere
çıktı
mı
dönemez
eve!
Bir
kere
çıktı
mı
dönemez
eve!
Dönemez
eve!
Bir
kere
insan
Bir
kere
çıktı
mı
dönemez
eve!
Bir
kere
çıktı
mı
dönemez
eve!
Dönemez
eve!
Attention! Feel free to leave feedback.