Lyrics and translation Halina Frąckowiak - To co kocham jest zawsze najbliżej

To co kocham jest zawsze najbliżej

Jeszcze wciąż wierzę w świat,
Chociaż znam deszcze łez.
Jeszcze chcę piasek lat
Zmieniać w śpiew albo wiersz.
Jeszcze wśród obcych barw
Sama śnię własne sny,
A gdy lęk ściska krtań,
Czuję cierń każdej łzy.

To, co kocham, jest zawsze najbliżej,
Chociaż dalej niż bezkres i kres,
Gdzieś są wyspy naprawdę szczęśliwe,
Przystań dla zwątpień i klęsk.
To królestwo bez straży i granic,
Brylant nocy zamienia się w jacht,
Lekko płynę ku słońcom nieznanym
I nie boję się, że spłonę jak ćma któryś raz.

Jeszcze chcę, by mój syn
Nie bał się byle kłamstw.
Jeszcze w złe szare dni
Pragnę nieść własną twarz.
Jestem tu, gdzie mój bunt,
Jestem tu, gdzie mój świat,
Nawet gdy właśnie tu
Pleni się tyle zła.

To, co kocham, jest zawsze najbliżej,
Chociaż dalej niż bezkres i kres,
Gdzieś są wyspy naprawdę szczęśliwe,
Przystań dla zwątpień i klęsk.
Tam uciekam, kiedy chcę być sama,
Gdy podróżny pragnę strzepnąć pył,
Gdy chcę tańczyć, czytać wiersze,
śmiać się albo płakać, wylecieć sama, dla sił.

To, co kocham, jest zawsze najbliżej,
Chociaż dalej niż bezkres i kres,
Gdzieś są wyspy naprawdę szczęśliwe,
Przystań dla zwątpień i klęsk.
To królestwo bez straży i granic,
Brylant nocy zamienia się w jacht,
Lekko płynę ku słońcom nieznanym
I nie boję się, że spłonę jak ćma któryś raz.

То, что я люблю, всегда ближе всего

Я все еще верю в этот мир,
Хоть и знаю вкус горьких слез.
Я все еще хочу песок лет
Превращать в песню или стих.
Все еще среди чужих цветов
Вижу свои собственные сны,
А когда страх сжимает грудь,
Чувствую боль каждой слезы.

То, что я люблю, всегда ближе всего,
Хоть и дальше, чем бескрайняя даль,
Где-то есть острова настоящего счастья,
Пристань для сомнений и поражений.
Это королевство без стражи и границ,
Бриллиант ночи превращается в яхту,
Я легко плыву к неизведанным солнцам
И не боюсь сгореть, как мотылек, в который раз.

Я все еще хочу, чтобы мой сын
Не боялся простых обманов.
Я все еще в эти серые злые дни
Хочу нести свое собственное лицо.
Я здесь, где мой бунт,
Я здесь, где мой мир,
Даже если именно здесь
Царит так много зла.

То, что я люблю, всегда ближе всего,
Хоть и дальше, чем бескрайняя даль,
Где-то есть острова настоящего счастья,
Пристань для сомнений и поражений.
Туда я бегу, когда хочу побыть одна,
Когда путник хочет стряхнуть пыль,
Когда я хочу танцевать, читать стихи,
Смеяться или плакать, взлететь в небо, чтобы обрести силы.

То, что я люблю, всегда ближе всего,
Хоть и дальше, чем бескрайняя даль,
Где-то есть острова настоящего счастья,
Пристань для сомнений и поражений.
Это королевство без стражи и границ,
Бриллиант ночи превращается в яхту,
Я легко плыву к неизведанным солнцам
И не боюсь сгореть, как мотылек, в который раз.