Lyrics Aynı - Harun Adil

Öfkeliyim bir çoğunuzu sevmediğimden
Doğup büyüdüğüm şehrin gettosundan, duvarın griliğinden
Milyonlarca köle, milyonlarca beyaz yakalı endişesinden
Evimi terkederken anamı dahi görmediğimden

Bi' araba ayarla, arka koltuklarını yatır
Neyin varsa yüklen ve git mikrofon ve paneller
Hergün aynı b*ku yaşamaktansa varsın gerçek olmasın
Bi' başkasının hayatını süslesin pembe hayaller

Gün gelipte bu devran bize dönecektir elbet
İstemiyorum bi' arka mahallede yalnız başına ölmek
Günüm gecem belli sırtım azda olsa pek
Zor olmasın cebimde duran paramla aybaşını getirmek

Gün yüzüme, gül bahara, dün yarına muhtaç zaten
Kim daha kin dolu? Kim bilir daha kaç yarına borcum?
Şan paraya, kan gözüne dolmadan anlamıycan madem
Ben daha toz toprağa girmeden dinmez korkun

Aynı şehrin derdi, aynı insan hali
Aynı dünya yerim yurdum
Aynı duyduğum öfke aynı sevgi

Aynı dönen dolap
Aynı tuzaklara teslim
Günde aynı yerde
Beş kez aynı halde gergin

Bilmediği bi' şehrin sokaklarını arşınlıyor bazen
Halim eskisinden dahada fena plân yaptı
Bavula sığdığı kadar umut alıp yan cebine koydu herşeyini
En can alıcı soruyu durup kendine sordu

Neden değer verdin yıllarını onlara heba edip durdun?
Kendine yapmadığın iyiliği altın tepside sundun
Neden onlar için çabalarken sen onların hepsi sustu?
Bugün neden çalmadı telefonum? Neden hepsi suskun?

Söyle yediğin kaç kazıkla uyanacaksın Harun?
Söyle en başından biliyim neler eğriymiş bildiğin neler doğru
İnsan kıramamak mı kaygın? İnsan kaybetmek mi korkun?
Bildiğim herkes için iyi niyetlerimi ellerimle boğdum

Takarım elimi sokarım içine gezegenin
Yakarım derimi tenimden atarım görünen bütün o keneleri
Bana mı kastın dünya? Bana mı düzen? Söyle ben mi derdin?
Bi' fayda bekleme kimseden zati kendin geldin

Aynı şehrin derdi, aynı insan hali
Aynı dünya yerim yurdum
Aynı duyduğum öfke aynı sevgi

Aynı dönen dolap
Aynı tuzaklara teslim
Günde aynı yerde
Beş kez aynı halde gergin