Lyrics and translation Hector - Nostalgia osa 1

Nostalgia osa 1

Mä ajassa oudosti liidän,
Tää untako on vaiko ei?
Mä paikasta paikkaan näin kiidän
Ja varjoni tunne mua ei.

Oli mäntyjen tuoksut ja juhannusyö
Ja äitini lempeä niin;
Oli suolainen ilma ja tähtien vyö;
Ne hetkessä pois pyyhittiin...

Mä sammaliin sirkuksen laitan
Ja kaarnasta teen mitä vaan.
Mä pahvista leijani taitan;
Sen pilviin mä nousemaan saan...

Nyt teen lumilinnan ja aamulla nään:
Joku maahan sen kaatanut on!
Nyt ennalta aavistaa voin joka sään,
Talvet syksyiksi muuttuneet on.

Tää kaipuuni menneeseen aikaan
Mua piiskaa ja kasvoille lyö.
En uskoa tahtoisi taikaan,
Josta muistuttaa vain joku yö...

Unet kummalliset minut menneisiin vie,
Monet kasvoni peilistä nään;
Jossain kaukana kulkee se kultainen tie,
Jota pysty en ymmärtämään...

Voin puristaa sormeni nyrkkiin,
Myös lyödä ja murskata voin!
Nyt törmäilen sääntöihin jyrkkiin,
Yhä harvemmin hymyillä voin.

Oi, missä on polkuni, missä on tie,
Jonka reunalta mustikat hain?
Nyt en enää naapuriin piirakkaa vie -
Maxi-Market on naapurinain.

Mutta tiedän mä sen,
Että ei ihminen,
Yksin muuttaa voi kuin itseään.
Kautta helvettien tiedän kulkevan sen,
Joka eilistä jää etsimään...

Ностальгия часть 1

Странно я парю во времени,
Сон ли это, иль явь?
Мчусь я с места на место, словно ветер,
И тень моя меня не узнает.

Аромат сосен, ночь на Ивана Купала,
И материнской ласки теплота;
Соленый воздух и звездный пояс алый,
Вмиг все исчезло, как будто вода...

Я в мох устрою цирк,
Из коры сделаю все, что хочу.
Словно из картона, я лечу,
В облака взмываю, как хочу...

Построю снежную крепость, а утром увижу,
Кто-то ее разрушил до тла!
Теперь любую погоду предвижу,
Зимы в осени превратились, моя душа пуста.

Эта тоска по прошлому бьет,
Меня хлещет по щекам.
Не хочу верить в волшебство,
Которое лишь ночью снится нам.

Странные сны меня в прошлое зовут,
Много лиц вижу я в зеркалах.
Где-то далеко золотая дорога блестит,
Но я не могу ее понять, как ни стараюсь, никак...

Могу сжать пальцы в кулак,
Могу ударить и разбить.
Теперь я сталкиваюсь с жесткими правилами,
Все реже могу улыбаться, жить.

О, где моя тропа, где мой путь,
С которого чернику собирал?
Теперь я больше не ношу соседям пирог -
Супермаркет стал соседом нам.

Но я знаю,
Что человек,
Не может изменить никого, кроме себя.
Сквозь ад знаю, пройдет тот,
Кто ищет вчерашнего дня...