Lyrics Didgah - E p i c u r e , Ho3ein

هر چی دارم ساختم خودم
اَ اینکه دیوارِ دیروز امروز شده پُلم
اَ اینکه تو تیمم کسی نمیزنه دورم
سلامتی همشون، اول اما خودم
نتیجه داد انتخابِ خوب
بعد از اینهمه خطا و اشتباهِ لوس
قول دادیم به همدیگه تهِ قصه باشه نور
هِی هُل دادیم همو اَ تو جایگاه به زور
تا شد اشتهائه کور، خب
رپ مثِ دریچه، دنیامو کرد با معنی چفت
حرفام هم که روش شبیه شعر، میزنم داده نتیجه
تا الآن منو اندیشه، نقابو کَندیم اَ ریشه
این بارم مثِ همیشه موزیکه باید چَکی شه
تفریح بود تا حالا، مِن بعد هم همینه
برعکس چاق*لا، تخ*مه جریمه
بگو بکنن ضمیمه، ما لای پامون عظیمه
پرچمم که اَ قدیمه بالاس، کجا می زنیمش؟
کفتارا دورم، کفتارا دورم
من بال میزدم میدیدم از بالا خودمو
نمیتونست کسی منو بشناسه
انقد کوبیدم تا آماده ی جنگ آره شدم و
ساختم بعدو ساختم قبلو، ساختم از نو
فقط تا شناختم عقلو
اصا حس نکردم نه فشار نه دردو
از خودم کشیدم بیرون هم هار هم جَلدو
رو تنم اگه فقط جراحته
شر زمین خوردن هم واسه من ولادته
فک کردی با تو پریدنم اَ رو حماقته
تو پشتِ بالو بزن، واسه ما حجامته
آدمم باس رد کنه بره
کم کنه گِله پُر بیاد دست خالی بره
ولی حیف، مثِ خودت حیوون دوپام
منم حیرونِ خدام فقط تهشو میدونم چی میشه
میریم خوشحال، میکنیم گشاد
دنیا رو میدیم بره ببینیم که خونه کجاست
اونی که مثلِ منه میدونه این روح مُشاست
دروغه شانس، پَ دنبالِ طولِ موجاست
میخواد برسه به حقیقتِ خودش
این روزا اونی که زده طبیعتو دورش
واسه همه خوبو میخواد اِلّا برا خودش و
این دنیا رو متر کرد اَ شریعت تا پُلش، دید
حالِ دلا خوب نی تو آدما
نمیگم که حق بدی بهم ها
ولی بدون اگه امروز بدم
چون زدن رفیقای دیروز پشت سرم ولی خب
کفتارا دورم ، کفتارا دورم
من بال میزدم میدیدم از بالا خودمو
نمیتونست کسی منو بشناسه
انقد کوبیدم تا آماده ی جنگ آره شدم و
ساختم بعدو ساختم قبلو، ساختم از نو
فقط تا شناختم عقلو
اصا حس نکردم نه فشار نه دردو
از خودم کشیدم بیرون هم هار هم جَلدو
رو تنم اگه فقط جراحته
قانونِ ما جنگِ رو در رو با شرافته
همین که نقش بهشون دادی براش ضمانته
دیدی تو مهره سوخته ها چقد شباهته؟
آره دیدم همشونو رفیق
این بازی چهره هاست همه توی یه فیلم
اسمش هم دیدگاه منه
دنیا چرخید تا بخونمش من رو بیتِ سفید
چش وا کردیم همه این پایین
تو مسیر ممتد آلوده به زیبایی
وسطِ یه جنگ بین سفیدی و سیاهی
من دنبالِ حسیم بالاتر از بینایی بفهمم
جز تنم دیگه چیه سهمم
فهمیدم فقط باید رد شم
باز ولی رو به رومه جنگل
که گفت رحم آفته نرو راه رو برگرد
این راهی که تو داری میری من خیلی وقته رفتم
تغییر أ اون باور قبلی
جز اون کسی داور من نی
طبیعت یعنی همون مادرِ وحشی