Stary Wiarus - Horytnica translation in Russian

Stary Wiarus

"Pożegnaj matkę, Polska wzywa" - dopiął mundur, zapiął pas
Wychowany na żołnierza od swych dziecięcych niemal lat
Choć serce rozpierała radość "udał mi się dziarski chwat"
"O życie Twoje wciąż się troskam, lecz dziś w potrzebie jest nasz kraj"
Niejedno widział stary wiarus, niejeden przeszedł walki szlak
Lecz dziś wyruszał z jego domu najdroższy jego sercu kwiat
"To krew z mej krwi, to mój jedynak, lecz łuną ogłaszają się
Mordercze hordy bolszewików, nadciąga wielkiej wojny dzień"
Więc taką chciał ją zapamiętać, jak niosła mu na drogę chleb
"Za nami dom przed nami zagon, który nie może przedrzeć się"
"Ostatni raz spójrz na tę ziemię, to tutaj wychowałeś się"
"Nie szkoda za nią walczyć Ojcze, nie szkoda dla niej przelać krew"
Ref.
Stał dumny wiarus nad grobem syna, choć serce mu rozdzierał żal
Nie ronił łez, lecz wyruszył w drogę, poranka budził się już brzask
Zmęczone w ziemi złożył kości nim nowej bitwy minął blask
Tak odszedł żołnierz mej Ojczyzny, na zawsze już opuścił nas
Zagrały trąbki do ataku nim zaczął padać gęsty deszcz
Zwarły się szable, padły strzały, zakotłowało wokół się
"I przeszył bagnet pierś Twą synu, widziałem jak gaśnie mi Twój wzrok"
Natarcie jednak trwało nadal aż minął dzień i zapadł zmrok
Ref.
Odszedł do syna, do grona przodków, którzy bronili świętych barw
Dopóki śmierci nie spadło ostrze, przez wojen ciąg korowód trwał
Na grobach Waszych świeże kwiaty, pamięci o Was nie starł czas
Starych wiarusów wspomnij czasem, Polska nie zapomniała Was

Старый воин

"Прощай, мать, Польша зовет" - пристегнул мундир, затянул пояс,
Выращенный солдатом с самых малых лет,
Хоть сердце переполняла радость: "Удался мой отважный молодец",
"О жизни твоей всегда тревожусь, но сегодня в беде наша страна",
Немало видел старый воин, немало прошел боевых троп,
Но сегодня из его дома уходил самый дорогой его сердцу цвет,
"Это кровь от крови моей, это мой единственный сын, но заревом объявляют о себе
Убийственные орды большевиков, приближается день великой войны",
Так хотел он её запомнить, как несла ему в дорогу хлеб,
"За нами дом, перед нами рубеж, который нельзя сдать",
"В последний раз взгляни на эту землю, здесь ты вырос",
"Не жалко за нее сражаться, отец, не жалко за нее пролить кровь",
Припев:
Стоял гордый воин над могилой сына, хоть сердце разрывала боль,
Не проронил слез, но отправился в путь, рассвета пробуждался уже рассвет,
Усталые кости предал земле, прежде чем новой битвы прошел блеск,
Так ушел солдат моей Отчизны, навсегда покинул нас,
Заиграли трубы к атаке, прежде чем начал лить густой дождь,
Скрестились сабли, раздались выстрелы, все вокруг закружилось,
"И штык пронзил грудь твою, сынок, я видел, как гаснет твой взгляд",
Но наступление продолжалось, пока не прошел день и не наступила ночь,
Припев:
Ушел к сыну, к сонму предков, которые защищали священные цвета,
Пока смерти не упало лезвие, сквозь череду войн продолжался хоровод,
На ваших могилах свежие цветы, память о вас не стерло время,
Старых воинов вспомни иногда, Польша не забыла вас.