Listy - Jacek Kaczmarski translation in Russian

Listy

"Szanowny Panie Prezydencie Francji!
Piszę w sprawie mego męża, poety.
Od lat trzynastu w pełnej izolacji,
Od lat dwudziestu trzech zamknięty w twierdzy.

Siedzi przed murem w inwalidzkim wózku,
(Coś po torturach w kręgosłupie zaszło)
Był oskarżony o kontrrewolucję,
A pan podobno zna Fidela Castro.
Mąż mi pisał, że czuje się wolny
I to jest prawda - jest i będzie ze mną,
A ja po świecie błąkam się potwornym
I szukam kogoś, kto by się tym przejął."

"Szanowny Panie Prezydencie Stanów!
Piszę w sprawie mego męża, poety.
Od lat dwudziestu trzech izolowany,
Ma pojedynczą celę w ciężkiej twierdzy.

Prezydent Francji nie mógł nic poradzić,
A mąż mój cierpi za parę słów prawdy.
I chyba wiedział, że prawda go zdradzi,
Ale nie myślał, że zdradzi go każdy!
Pan się nie musi przejmować układem!
Proszę mi pomóc, perswazją lub siłą!
Mąż jest kaleką, marzeń nie ma żadnych,
Prócz tego byśmy wspólnie lat dożyli."

"Szanowny Panie Pierwszy Sekretarzu!
Piszę w sprawie mego męża, poety.
Ponad dwadzieścia lat podlega karze
Naprawdę nazbyt ciężkiej dla człowieka.

On nic nie zrobi, nic już nie napisze,
Będziemy żyli, jakby nas nie było.
On w swoim wózku przecież tylko myśli
O przyjaciołach, którzy już nie żyją.
Nie proszę łaski - proszę o pogardę,
Jeden wzgardliwy ruch wszechwładnej ręki.
Niech pan napisze: A poszli do diabła!
I odejdziemy. I skończą się męki."

Boże Jedyny, dzięki Ci za siłę,
Którą nam dałeś na te długie lata.
Bo, choć osobno - jesteśmy silniejsi
Od kata
Oraz od przyjaciół kata.

Письма

"Уважаемый господин Президент Франции!
Пишу Вам по поводу моего мужа, поэта.
Тринадцать лет он в полной изоляции,
Двадцать три года заперт в крепости.

Сидит перед стеной в инвалидной коляске,
(Что-то после пыток в позвоночнике случилось)
Был обвинён в контрреволюции,
А Вы, вроде бы, знакомы с Фиделем Кастро.
Муж мне писал, что чувствует себя свободным
И это правда - он есть и будет со мной,
А я по миру скитаюсь ужасному
И ищу того, кто бы этим проникся."

"Уважаемый господин Президент Штатов!
Пишу Вам по поводу моего мужа, поэта.
Двадцать три года в изоляции,
У него одиночная камера в суровой крепости.

Президент Франции ничем не смог помочь,
А муж мой страдает за пару слов правды.
И он, наверное, знал, что правда его предаст,
Но он не думал, что предаст его каждый!
Вам не нужно беспокоиться о договоренностях!
Прошу, помогите мне, убеждением или силой!
Муж - калека, у него нет никаких мечтаний,
Кроме как дожить вместе до старости."

"Уважаемый господин Первый Секретарь!
Пишу Вам по поводу моего мужа, поэта.
Более двадцати лет он подвергается наказанию
Поистине слишком суровому для человека.

Он ничего не сделает, больше ничего не напишет,
Мы будем жить, как будто нас нет.
Он в своей коляске только и думает
О друзьях, которые уже умерли.
Не прошу милости - прошу презрения,
Одно презрительное движение всемогущей руки.
Пусть Вы напишете: А пошли вы к черту!
И мы уйдем. И закончатся муки."

Боже Единый, благодарю Тебя за силу,
Которую Ты дал нам на эти долгие годы.
Ибо, хоть и порознь - мы сильнее
Палача
И друзей палача.