Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Litania

Litania

Od swych ojców dojrzalsi, kiedy byli w tym wieku
Beznadziejną ich drogą podążamy - na przekór
Czasem słabsi od kurzu wstrzymujemy wichury
I stawiamy pomniki zapomnianej kultury
Czasem twardsi od skały i jak skała nieczuli
Omijamy spojrzeniem wyrywany bruk ulic

Wszechstronniejsi od mędrców myśl chowamy na potem
Nazywamy mus - łaska i światłością - ciemnotę
Bardziej godni od królów z ziemi grząskiej od potu
Ślepym siłom historii wciąż skaczemy do oczu
Lecz mądrzejsi od wodzów, z twarzą nisko spuszczoną
Podajemy im co dzień przerdzewiałe strzemiona

Śmiertelniejsi od kwiatów podnosimy się łanem
Kiedy kosa już w ruchu, a pokosy sprzedane
Sprawiedliwsi od sędziów w trybunale wysokim
Z wyuczonym spokojem przyjmujemy wyroki
Bezwzględniejsi od katów, wreszcie wielcy i sami
Na szafotach gadamy odciętymi głowami.

Литания

Взрослей своих отцов, когда те были в нашем возрасте,
Их безнадежным путем мы идем — наперекор всему.
Порой слабее пыли, останавливаем ураганы,
И воздвигаем памятники забытой культуры.
Порой тверже скалы, и как скала, бесчувственны,
Отводим взгляд от вырванной мостовой.

Универсальнее мудрецов, мысли прячем на потом,
Называем необходимость — милостью, а тьму — светом.
Достойнее королей, с землей, пропитанной потом,
Слепым силам истории бросаемся в глаза.
Но мудрее полководцев, с опущенной головой,
Подаем им каждый день ржавые стремена.

Смертнее цветов, поднимаемся полем,
Когда коса уже в движении, а покос продан.
Справедливее судей в высоком трибунале,
С выученным спокойствием принимаем приговоры.
Безжалостнее палачей, наконец, великие и сами,
На эшафотах говорим отрубленными головами.