Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Według Gombrowicza - narodu obrażanie

Według Gombrowicza - narodu obrażanie

Polak, to embrion narodziarski:
Z lepianek począł się, z zaścianków,
Z najazdów ruskich i tatarskich,
Z niemieckich katedr, włoskich zamków.
W genealogii tej określił
Oryginalny naród się by,
Gdyby się uczył własnej treści,
Zamiast przymierzać cudze gęby.

Chrystusem był i Rzymianinem
I w tej sprzeczności żył - i wyżył:
To dźwigał krzyż i czyjąś winę,
To znów na szyi - tylko krzyżyk.
U Żyda pił, batożył Żyda
A przed żydowską Matką klękał
I czekał łaski malowidła
Najświętsza ratuj go panienka!

Nie lubi stwarzać się - być chciałby.
Wszak Bóg rzekł: "Niech się stanie Polak",
A szatan w płacz - Das ist unglaublich!
Nieszczęsna w Polsce moja dola!
Słusznie się lęka Pan Ciemności,
Że ciężko będzie miał z Lachami;
W szczegółach przecież diabeł gości,
A Polak gardzi szczegółami!

Nie lubi tworzyć, lecz zdobywać
Gdy niedostatek mu doskwiera.
Uchodzi więc za bohatera,
Ale nim nie jest, chociaż bywa.
Gdy świat przeszyje myśli błyskiem
I wielką prawdę w lot uchwyci,
To traci na niej zamiast zyskać
I jeszcze będzie się tym szczycił.

Jak dziecko lubi się przebierać
Powtarzać słowa, miny, gesty,
W dziadkowych nosić się orderach
I nigdy mu niczego nie wstyd.
Okrutny bywa, lub przylepny,
W swoim pojęciu niekaralny,
Bo uczuciowo nie okrzepły,
Dojrzewający, embrionalny.

W niewoli - za wolnością płacze
Nie wierząc, by ją kiedyś zyskał,
Toteż gdy wolnym się zobaczy
Święconą wodą na nią pryska.
Bezpiecznie tylko chciał gardłować
I romantycznie o niej marzyć,
A tu się ciałem stały słowa
I Bóg wie co się może zdarzyć!

Oto wzór dla świata:
Pan się z chamem zbratał.
Nie ma pana, nie ma chama -
Jest bańka mydlana.
Aż się słyszeć grom dał,
Z bańki będzie bomba!
Z bomby błysk, czyli blitz -
Znowu nie ma nic.

По Гомбровичу - оскорбление нации

Поляк, он эмбрион национальный:
Из глинобитных хат поднялся, из захолустья,
Из набегов русских и татарских,
Из немецких кафедр, итальянских замков.
В генеалогии этой определился б
Оригинальный народ, моя дорогая,
Если б учился своей собственной сути,
Вместо того, чтоб примерять чужие личины.

Христом он был и римлянином
И в этом противоречии жил - и выжил:
То нес он крест и чужую вину,
То снова на шее - лишь крестик.
У иудея пил, истязал иудея
А перед иудейской Матерью преклонялся
И ждал благодати образа,
Пресвятая, спаси его, дева!

Не любит творить себя - быть хотел бы.
Ведь Бог сказал: "Да будет поляк",
А сатана в плач - Das ist unglaublich!
Несчастна в Польше моя доля!
Справедливо боится Владыка Тьмы,
Что тяжко ему придется с ляхами;
В деталях ведь дьявол гостит,
А поляк деталями пренебрегает!

Не любит творить, а завоевывать
Когда нужда ему докучает.
Слывет поэтому героем,
Но им не является, хотя бывает.
Когда мир пронзит мысли молнией
И великую истину на лету схватит,
То теряет на ней, вместо того, чтобы приобрести
И еще будет этим гордиться.

Как дитя, любит переодеваться
Повторять слова, мимику, жесты,
В дедовских орденах щеголять
И никогда ему ничего не стыдно.
Жесток бывает, иль прилипчив,
В своем понятии безнаказанный,
Ведь эмоционально не окрепший,
Созревающий, эмбриональный.

В неволе - о свободе плачет
Не веря, что ее когда-нибудь обретет,
Поэтому, когда свободным себя увидит
Святой водой на нее брызжет.
Безопасно лишь хотел горлопанить
И романтически о ней мечтать,
А тут воплотились слова
И одному Богу известно, что может случиться!

Вот пример для мира:
Господин с хамом побратался.
Нет господина, нет хама -
Есть мыльный пузырь.
Пока не раздался гром,
Из пузыря будет бомба!
Из бомбы вспышка, то есть блиц -
Снова ничего нет.