Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Zegar

Zegar

Krzyczący "Wolność!" - kręcą pęta
Krzyczący "Męstwo!" - drżą ze strachu
Kto woła "Pamięć!" - nie pamięta
Krzyczącym "Łaska!" - śni się szafot
"Mądrość" - odmienia język durnia
"Uczciwość" sławi przeniewierca
O spokój apeluje furiat
O dietę z warzyw - ludożerca
W nakręcanym codziennie zegarze
Wskazówki dawno odpadły
A ciężary nieznanych wydarzeń
Na dwoje wróżą z wahadła
W nakręcanym codziennie zegarze
Krzyczącym "Siła!" - głos się łamie
Krzyczący "Wierność!" - pozdradzali
Kto woła "Prawda!" - zwykle kłamie
Krzyczący "Wielkość!" - tacy mali
"Jawność!" obwieszcza głos z ukrycia
Żądają reguł gry - szulerzy
Głosują śmierć obrońcy życia
Do wiary wzywa - kto nie wierzy
W nakręcanym codziennie zegarze
Wskazówki dawno odpadły
A ciężary nieznanych wydarzeń
Na dwoje wróżą z wahadła
W nakręcanym codziennie zegarze
O godność woła upodlony
O skruchę - pycha strojna w ornat
O ciszę - kto w ruch wprawia dzwony
O honor - skroń kuloodporna
"Ja!" - piszczy w ciżbę wprasowany
"My!" - kto się własnych boi dążeń
Ten co czci miłość - niekochany
Kto ma nadzieję - pętlę wiąże
W nakręcanym codziennie zegarze
Wskazówki dawno odpadły
A ciężary nieznanych wydarzeń
Na dwoje wróżą z wahadła
Gdy zapętli się czasu nić
Zacznie bić

Часы

Кричащие "Свобода!" - куют оковы,
Кричащие "Мужество!" - дрожат от страха,
Кто вопит "Память!" - не помнит,
Кричащим "Милость!" - снится эшафот.
"Мудрость" - склоняет язык глупца,
"Честность" славит растратчик,
О спокойствии взывает безумец,
О диете из овощей - людоед.
В заводимых ежедневно часах
Стрелки давно отвалились,
А тяжести неведомых событий
На двоих гадает маятник.
В заводимых ежедневно часах
Кричащим "Сила!" - голос ломается,
Кричащие "Верность!" - предали,
Кто вопит "Правда!" - обычно лжет,
Кричащие "Величие!" - такие мелкие.
"Гласность!" объявляет голос из укрытия,
Требуют правил игры - шулера,
Голосуют за смерть защитника жизни,
К вере призывает - кто не верит.
В заводимых ежедневно часах
Стрелки давно отвалились,
А тяжести неведомых событий
На двоих гадает маятник.
В заводимых ежедневно часах
О достоинстве вопит униженный,
О раскаянии - гордыня, разодетая в ризы,
О тишине - кто приводит в движение колокола,
О чести - пуленепробиваемый висок.
"Я!" - пищит втиснутый в толпу,
"Мы!" - кто боится своих собственных стремлений,
Тот, кто чтит любовь - нелюбимый,
Кто имеет надежду - вяжет петлю.
В заводимых ежедневно часах
Стрелки давно отвалились,
А тяжести неведомых событий
На двоих гадает маятник.
Когда запутается нить времени,
Начнет бить.