Lyrics and translation Juice Leskinen - Juuret

Vajaus miehistössä kesken jääneen talkoon,
Musta mies lyö lapionsa nietokseen.
Taloyhtiössä lippu puolisalkoon,
Maaliskuussa tuuli pyyhkii kyyneleen.

Meitä sadatteluttavat sormet jäiset
Pappi ylitöinä kertoo juttujaan
Kahvipöydän luona vitsit väkinäiset
Aivot autioina soivat hysteriaa tulvillaan.

Hän nyt jostain katsoo meidän ihmisvanaa
Ehkä hymyilee, hän saattaa naurahtaa, hah
Ylistystä vain, ei yhtään pahaa sanaa
Kuinka paljon pikku juttu aikaan saa.

Kuinka ahkerasti joskus töitä tehtiin
Iltayöstä aina aamuaurinkoon
Yksi kuolema ja naama kaikkiin lehtiin,
Korppikotkat, niiltä viimein myötämieltä saanut oon.

Keskiyöllä, kun peijaiset hiljenee,
Outo kulkija vaeltaa.
Painaa korvansa maahan ja kuuntelee
Oman verensä kohinaa.
Lintuviidasta tuuli nyt unta tuo,
Kukat kuihtuvat huurteeseen.
Kaikki häipyy kuin ois ollut unta tuo,
Matkaa huomeneen.

Onko taivaassa hän nyt vai helvetissä,
Tyhmä kysymys, se vastaamatta jää.
Yhdentekevää hän olkoon vaikka missä,
Joka paikassa on monta ystävää.

Uusi aamu, käymme kiinni työhön uuteen
Vielä silmissämme suola kirveltää.
Vaikka jaksaisimme elää ikuisuuteen
Joka kerta meistä tuntuu että kaikki kesken jää...

(Hän palannut on juurilleen
Hän palannut on juurilleen
Hän palannut on juurilleen
Hän palannut on juurilleen...
...juurilleen...
Hän palannut on juurilleen...
...juurilleen...
Hän palannut on juurilleen...
...juurilleen...
Hän palannut on juurilleen...)

(Laudamus te, benedicamus te,
Adoramus te, glorificamus te.
Laudamus te, benedicamus te,
Adoramus te, glorificamus te)

Hän on poistunut hommansa tehtyään
Hän on ansainnut seppeleen
Joilla kesken on työnsä
Ne painaa pään
Ja ne puhuvat hiljakseen.
Uusi aamu ja viikko ja uusikuu
Me elämme edelleen
Sillä puusta, jos pystyyn se kuivettuu,
Saa vain koristeen.

(Hän palannut on juurilleen
Hän palannut on juurilleen
Hän palannut on juurilleen
Hän palannut on juurilleen
Hän palannut on juurilleen
Hän palannut on juurilleen
Hän palannut on juurilleen)

Siellä jonottaa hän luona taivaan portin,
Tilaa oluen ja selaa Iltistään.
Portsarikin hymyilee ja tarjoo Nortin,
Eikä vaadi lomakkeita täyttämään.
Hän saa kitaran ja kunnon jenkkikamaa.
Katsoo väkeä, taas monta vainajaa.
Pari sointua hän näppää Alabamaa,
Loppuillan käsivarsiin nimmareita raapustaa.

Itsesääliämme jäämme murehtimaan,
Emme ymmärtää voi mitään ennen kuin
Hänen laillaan saamme homman viimein himaan
Maailmamme keinutamme alassuin.

Nikkekään ei enää saavu aulaan,
Hänkin uskoi löytäneensä satumaan.
Sinne päästäkseen hän kiskoi narun kaulaan,
Sitä koko loppuelämänsä joutui katumaan.

Нехватка команды из-за незавершенной работы,
Черный человек ударяет лопатой по снегу.
Билет на полпути в жилищную компанию,
В марте ветер смахивает слезу.

Пальцы, проклинающие нас, ледяные.
Священник, работающий сверхурочно, рассказывает свои истории.
У кофейного столика шутки вынужденные
Мозг, опустошенный, был наполнен истерией.

Он смотрит на наш человеческий след.
Может быть, он улыбается, может быть, он смеется, ха-ха
Только хвала, ни одного плохого слова.
Как много может сделать мелочь.

Как усердно они иногда работали!
От ночи до утреннего солнца
Одна смерть и лицо во всех газетах.
Стервятники, они наконец-то посочувствовали мне.

В полночь, когда вечеринка затихает,
Странный странник бродит по городу.
Он прикладывает ухо к земле и прислушивается.
Шум его собственной крови.
От птицы пятой ветер принесет тебе сон,
Цветы увядают на морозе.
Все проходит, как во сне.
Отправляйся завтра.

Он сейчас в раю или в аду?,
Это глупо. question.it на него никто не ответит.
Мне все равно, где он.
Повсюду много друзей.

Новый рассвет, мы догоняем работу над новым рассветом.
Соль все еще щиплет глаза.
Даже если мы сможем жить вечно.
Каждый раз нам кажется, что мы еще не закончили...

(Он возвращается к своим корням
Он вернулся к своим корням.
Он вернулся к своим корням.
Он вернулся к своим корням...
...корни ...
Он вернулся к своим корням...
...корни ...
Он вернулся к своим корням...
...корни ...
Он вернулся к своим корням...)

(Laudamus te, benedicamus te,
Adoramus te, glorificamus te.
Laudamus te, benedicamus te,
Adoramus te, glorificamus te)

Он ушел, когда закончил.
Он заслужил венок.
Кто находится в середине своей работы
Они давят на твою голову.
И они тихо разговаривают.
Новое утро, новая неделя и новая Луна.
Мы все еще живы.
Ибо от дерева, если оно засохнет,
Все, что ты получишь, - это гарнир.

(Он возвращается к своим корням
Он вернулся к своим корням.
Он вернулся к своим корням.
Он вернулся к своим корням.
Он вернулся к своим корням.
Он вернулся к своим корням.
Он вернулся к своим корням.)

Он ждет у врат рая.
Заказывайте пиво и просматривайте их вечера.
Даже Вышибала улыбается и предлагает Север.
И не требует заполнения форм.
Он купит гитару и настоящее американское дерьмо.
Смотрит на толпу-еще одна куча мертвецов.
Он играет пару аккордов, Алабама.
До конца ночи ты будешь подписывать оружие.

Нам остается беспокоиться о нашей жалости к себе.
Мы ничего не поймем, пока ...
Как и он, мы наконец-то можем сделать свою работу.
Наш мир качается низко.

Никки больше не входит в вестибюль,
Он тоже верил, что нашел волшебную страну.
Чтобы попасть туда, он натянул веревку на шею.
Об этом я сожалел всю оставшуюся жизнь.