Plecak znaleziony na szczycie - Kajman translation in German

Plecak znaleziony na szczycie

Wszedłem na górę K2, nie wiedząc co na niej zastam
Znalazłem plecak ze spadochronem leżał i czekał aż ja
Oddam skok w przepaść jak ptak frunąć mogę lub spaść
W dole gdzieś tam dobrze koniec znam.

Moja matka Ziemia czule całuje mnie na do widzenia
Czuję że już tu nie wrócę, więc się żegnam nie czekaj pa
Odchodzę być może teraz polecę do nieba
Jeśli na koncertach będziesz mnie wspierał i gardło zdzierał jak ja
Czy czujesz ten ból? (jak ja) Ocean snów
I marzeń morze krople potu *na sto głów* jak ja?
*Dużo* specjalnie pod wiatr jak mówią łza- nie chcę tak
żegnam Was już wiem, nie załatwię wszystkich pilnych spraw (ta...)

A wilki krążą pod spodem
Trzymają mnie linki cienkie jak stringi w piątek
Nie chcę tak skończyć Boże, spadam na gałęzie w lesie
Proszę przyślij kogoś po mnie.

Żyjesz dla tych kilku chwil i nie kupisz ich za nic
Moja krew kapie na śnieg i wyczuł ją już wilk
Skacz, walcz to szansa by żyć
Musisz iść swoją drogą z uniesioną głową idź.

Więc zacinam linki - skaczę
Nożem chce wyrżnąć watahę
Pragnę zwyciężyć, przeżyć
I wrócić bez większych obrażeń
Nie mam dziś więc wielkich marzeń
Boli noga, i tak spadłem
Chyba poszła kostka
Prosta łąka (co za koszmar)

Walczę by żyć, czasem by iść jestem jak kamień
Co głazem chce być, wybić im kły czy zetrzeć w niepamięć (w pył)
Nie jestem zły lecz rządzi prawo krwi i amen
Opadam z sił nagle, ostrze wilk łapie w pysk psiakrew
Szanse żeby to przeżyć ciągle maleją
To jest jasne jak słońce dla mnie, choć już robi się ciemno
Przecież w zapasie mam jedną racę
Odpalę ją bo mnie tu w końcu zjedzą
Nim zapadnie mrok to wiem na pewno
Chcę żyć, lecz czy potrafię iść
Jak by K2, spadający liść, co na dnie sterty śpi
To moje życie, nie film, wycie wilków i łzy
Tej nocy krzyk nie pomoże, będę walczył do utraty sił
Nikt mnie nie usłyszy, tylko Ty, mówię do Ciebie
Bo to Ty tutaj jesteś wilkiem, ja tylko spadłem na ziemię
Naturalnie chcesz walczyć, ja rozpłynąć jak powietrze
Obojętnie, być świadectwem prawdy - o nas samych przecież...

Każdy ma swoją drogę na szczyt tak jak każdy ma swój krzyż...
I dobrze się zastanów co zrobisz jak już na nim będziesz...
Bo to jest mój prototyp

Ein Rucksack auf dem Gipfel gefunden

Ich stieg auf den K2, ohne zu wissen, was mich dort erwartet
Ich fand einen Rucksack mit einem Fallschirm, er lag da und wartete auf mich
Ich springe in den Abgrund wie ein Vogel, ich kann fliegen oder fallen
Da unten kenne ich das Ende gut.

Mutter Erde küsst mich zärtlich zum Abschied
Ich spüre, ich werde nicht zurückkehren, also verabschiede ich mich, wart nicht
Ich gehe, vielleicht fliege ich jetzt in den Himmel
Wenn du mich auf Konzerten unterstützt und dir die Kehle zerreißt wie ich
Fühlst du diesen Schmerz? (wie ich) Ozean der Träume
Und ein Meer von Wünschen, Schweißtropfen *für hundert Köpfe* wie ich?
*Viel* extra gegen den Wind, wie sie sagen, eine Träne- ich will so nicht
Ich verabschiede mich, ich weiß, ich werde nicht alle dringenden Angelegenheiten regeln (ja...)

Und die Wölfe kreisen unter mir
Dünne Seile halten mich wie Strings am Freitag
Ich will so nicht enden, Gott, ich falle auf Äste im Wald
Bitte schick jemanden, der mich holt.

Du lebst für diese paar Momente und kannst sie für nichts kaufen
Mein Blut tropft auf den Schnee und der Wolf hat es schon gerochen
Spring, kämpfe, es ist die Chance zu leben
Du musst deinen Weg gehen, mit erhobenem Kopf, geh.

Also ziehe ich die Seile fest - ich springe
Mit dem Messer will ich das Rudel vernichten
Ich will siegen, überleben
Und zurückkehren ohne größere Verletzungen
Ich habe heute keine großen Wünsche
Mein Bein tut weh, und doch bin ich gefallen
Wahrscheinlich ist der Knöchel gebrochen
Einfach eine Wiese (welch ein Albtraum)

Ich kämpfe um zu leben, manchmal um weiterzugehen, ich bin wie ein Stein
Der ein Fels sein will, ihnen die Zähne ausschlagen oder sie in Staub verwandeln (in Staub)
Ich bin nicht böse, aber das Gesetz des Blutes herrscht und Amen
Meine Kräfte schwinden plötzlich, der Wolf packt die Klinge ins Maul, verdammt
Die Chancen, das zu überleben, werden immer kleiner
Das ist sonnenklar für mich, obwohl es schon dunkel wird
Ich habe noch eine Leuchtrakete im Reserve
Ich zünde sie, denn sonst fressen sie mich hier am Ende
Bevor die Nacht hereinbricht, weiß ich eines sicher
Ich will leben, aber kann ich weitergehen
Wie der K2, ein fallendes Blatt, das am Grund des Stapels schläft
Das ist mein Leben, kein Film, Wolfsgeheul und Tränen
In dieser Nacht hilft kein Schreien, ich kämpfe bis meine Kräfte schwinden
Niemand wird mich hören, nur du, ich spreche zu dir
Denn du bist hier der Wolf, ich bin nur auf die Erde gefallen
Natürlich willst du kämpfen, ich will mich auflösen wie Luft
Gleichgültig, ein Zeugnis der Wahrheit sein - über uns selbst doch...

Jeder hat seinen Weg zum Gipfel, so wie jeder sein Kreuz trägt...
Und überlege gut, was du tust, wenn du darauf stehst...
Denn das ist mein Prototyp