Wspinaczka - Lady Pank translation in German

Wspinaczka

Porwaliśmy się na zdobycie wielkich gór
Herosi z dawnych lat służyli nam za wzór
Przez niebotyczną grań pięliśmy długo się
Niejeden odpadł tam, znajdując w dole śmierć

Po drodze hulał wiatr i sypał w oczy śnieg
Paraliżował strach, odbierał zmysły lęk
Lecz nie ustawał nikt, nawet w godzinie złej
Zaciskał pięści i ze śmiechem wołał, "Hej!"

Przepięknie jest
I tylko tlenu mniej
Przepięknie jest
I tylko tlenu mniej

A prowadziły nas: Nadzieja, Wiara, Złość
Bo tam na dole zła naprawdę było dość
I warto było iść, do góry wciąż się piąć
By sobą wreszcie być, by przestać karki giąć

I w czas wędrówki tej był każdy z nas jak brat
Choć nie obyło się bez wiarołomnych zdrad
Lecz nie ustawał nikt, nawet w godzinie złej
Zaciskał pięści i ze śmiechem wołał, "Hej!"

Przepięknie jest
I tylko tlenu mniej
Przepięknie jest
I tylko tlenu mniej

Przepięknie jest
I tylko tlenu mniej
Przepięknie jest
I tylko tlenu mniej

Aż po tysiącach prób, przez przeraźliwą biel
Opłacił się nasz trud – osiągnęliśmy cel
Czuliśmy bicie serc i pod stopami szczyt
Gdzie pewne było, że przed nami nie był nikt

Lecz nie odezwał się tym razem żaden śmiech
Bo wszyscy padli tu, znajdując łapiąc wdech
I dziwny jakiś był zwycięstwa słodki smak
Minęło parę chwil, aż ktoś wychrypiał tak

Przepięknie jest
I tylko tlenu brak
Przepięknie jest
I tylko tlenu brak

Przepięknie jest
I tylko tlenu brak
Przepięknie jest
I tylko tlenu brak

Das Klettern

Wir haben uns aufgemacht, die großen Berge zu bezwingen,
Helden vergangener Zeiten dienten uns als Vorbild.
Über den unendlichen Grat kletterten wir lange,
manch einer stürzte dort ab und fand im Tal den Tod.

Unterwegs heulte der Wind und blies uns Schnee in die Augen,
lähmte die Angst, raubte die Sinne die Furcht.
Doch keiner gab auf, selbst in der schlimmsten Stunde,
ballte die Fäuste und rief lachend: "Hey!"

Es ist wunderschön,
und nur der Sauerstoff ist weniger.
Es ist wunderschön,
und nur der Sauerstoff ist weniger.

Und uns führten: Hoffnung, Glaube, Wut,
denn dort unten gab es wirklich genug des Bösen.
Und es lohnte sich zu gehen, immer weiter nach oben zu steigen,
um endlich man selbst zu sein, um aufzuhören, den Nacken zu beugen.

Und während dieser Wanderung war jeder von uns wie ein Bruder,
obwohl es auch zu treulosen Verrat kam.
Doch keiner gab auf, selbst in der schlimmsten Stunde,
ballte die Fäuste und rief lachend: "Hey!"

Es ist wunderschön,
und nur der Sauerstoff ist weniger.
Es ist wunderschön,
und nur der Sauerstoff ist weniger.

Es ist wunderschön,
und nur der Sauerstoff ist weniger.
Es ist wunderschön,
und nur der Sauerstoff ist weniger.

Nach Tausenden von Versuchen, durch das entsetzliche Weiß,
hat sich unsere Mühe gelohnt – wir haben das Ziel erreicht.
Wir spürten das Schlagen unserer Herzen und unter unseren Füßen den Gipfel,
wo sicher war, dass vor uns niemand dort war.

Doch diesmal ertönte kein Lachen,
denn wir sind alle hier gefallen, und ringen nach Luft.
Und irgendwie war der süße Geschmack des Sieges seltsam,
es vergingen ein paar Augenblicke, bis jemand hervorbrachte:

Es ist wunderschön,
und nur der Sauerstoff fehlt.
Es ist wunderschön,
und nur der Sauerstoff fehlt.

Es ist wunderschön,
und nur der Sauerstoff fehlt.
Es ist wunderschön,
und nur der Sauerstoff fehlt.