Lyrics and translation Laís - De Drie Maagdekens

De Drie Maagdekens

Wij klommen op hoge bergen
En keken te zeewaart in
Wij zagen een schipke varen
Drie maagdekens zaten erin
Deze allerschoonste jonkvrouw
Die in het schipke was
Die bood aan mij te drinken
Uit een klaar kristallen glas
Wat zal ik er toch meemaken
Gij hebt noch slot noch goed
Gij zijt een haveloos meisje
En schoon, gij zijt zo zoet
Ben ik een haveloos meisje
Men vindt er zo vele meer
'K ga in een klooster treden
En dienen God den heer
Vaarwel m'n schoon jonkvrouw
Zo gij in 't klooster gaat
Laat bij een woord mij weten
Als gij de wijding ontvaat
Al was 't acht dagen geleden
Haar vader en moeder dood
Men vond geen rijker vrouwe
In zeven steden groot
De ruiter heeft vernomen
Hij sprak zadel mijn paard
Dat zij in 't klooster moest komen
Is wat mij zorgen baart
Als hij nu kwam in 't klooster
Hij klopte met d'ijzeren ring
Waar is de non die laatst
De heilige wijding ontving
Het allerjongste nonneke
Kwam voor de tralies staan
Haar haar was afgesneden
Ze zei 't vrijen is gedaan
Hij stak zijn paard met sporen
Tot onder de linde groen
God, 'k heb mezelf verloren
En hij doorstak zich toen
Ten twee uur na de noene
De nonne ging uit om brood
En onder de linde groene
Vond zij haar schoonlief dood
Zij kuste en zij weende
Zij nam hem op haren schoot
Zij riep oh nee!
Schoon lief nu zijde gij dood
Zij deed een huisje bouwen
Op haar schoonlief zijn graf
Zij ging er in gaan wonen
Tot ook zij d'adem gaf

Три девицы

Мы поднялись на высокие горы
И глядели в морскую даль,
Мы увидели плывущий кораблик,
Три девицы сидели в нем.
Эта прекраснейшая дева,
Что в кораблике была,
Предложила мне напиток
Из чистого хрустального бокала.
Что же мне теперь делать,
У тебя нет ни кола, ни двора?
Ты девушка без приданого,
И все же, ты так мила.
Если я девушка без приданого,
Таких, как я, много на земле.
Я уйду в монастырь
И буду служить Господу Богу.
Прощай, моя прекрасная дева.
Коль в монастырь ты уйдешь,
Дай мне знать хоть словом,
Когда постриг примешь.
И вот, восемь дней спустя,
Когда отец ее и мать умерли,
Не нашлось богаче невесты
В семи больших городах.
Всадник узнал об этом
И сказал: "Седлай моего коня!
То, что она должна была уйти в монастырь,
Меня очень тревожит".
И вот он приехал в монастырь
И постучал железным кольцом:
Где та монахиня, что недавно
Святой постриг приняла?
Самая юная монахиня
Вышла к решетке,
Ее волосы были острижены,
И она сказала: "Свободе пришел конец".
Он ударил коня шпорами
И поскакал под зеленую липу.
"Боже, я сам себя погубил!" -
И он пронзил себя.
В два часа пополудни
Монахиня вышла за хлебом
И под зеленой липой
Нашла своего возлюбленного мертвым.
Она целовала его и плакала,
Она положила его голову себе на колени.
Она кричала: "О нет!
Мой любимый, ты мертв!"
Она велела построить домик
На могиле своего возлюбленного,
Она поселилась в нем
И жила там, пока не испустила дух.