Lyrics and translation Liber & Mateusz Mijal - Winny

Winny

Chociaż biegnę przed siebie
Serce przestało bić
Tak trudno jest
Być przedmiotem w torebce tylko na gorsze dni
A wymarzyłem sobie dom gdzie Ty i Ja
Zbudujemy silną więź
Ulokowałem gdzieś na giełdzie uczuć nas
Wzbijałem się...
A sięgam dna...

Pomyliłem się jeszcze raz
A nie da w dłoni zamknąć się dwóch dzikich serc
Nazywam się winny, bo cokolwiek zrobiłbym
Już nigdy nie będę właśnie tym z kim chciałaś być...

To, że kiedyś odejdziesz to jak rzucić na stół w kasynie los
Spoglądałaś nie pewnie kiedy mówiłem wprost
Że mamy szczęście, znaleźliśmy siebie już
Tak jak dusze dwie co łączą się na zawsze
Nagle niebo spada w dół
Zabierasz wszystko...
Zabierasz wszystko...

A pomyliłem się jeszcze raz
A nie da w dłoni zamknąć się dwóch dzikich serc
Nazywam się winny, bo cokolwiek zrobiłbym
Już nigdy nie będę właśnie tym z kim chciałaś być...

Tylko nam zdarzyło się pokochać od tak
Już tylko nam, gdy cała reszta inny ma plan
Chciałaś aleją prawd, tak powoli pójść
Ja autrostradą kłamstw, leciałem, gnałem bez tchu
I tu stajemy nadzy na przeciw faktom
Ty już nie czujesz mnie
Nie potrafisz unieść tego już dawno
Jedyne wyjście - stać się kimś innym
Cokolwiek zrobię, nie zmienię nic
Jestem winny

A pomyliłem się jeszcze raz
A nie da w dłoni zamknąć się dwóch dzikich serc
Nazywam się winny, bo cokolwiek zrobiłbym (zrobiłbym)
Już nigdy nie będę właśnie tym z kim chciałaś być
Pomyliłem się jeszcze raz (jeszcze raz)
A nie da w dłoni zamknąć się dwóch dzikich serc (dzikich serc)
Nazywam się winny, bo cokolwiek zrobiłbym
Już nigdy nie będę właśnie tym z kim chciałaś być...

Виновен

Хоть бегу я вперёд,
Сердце биться прекратило.
Так трудно,
Быть вещью в сумочке, только для худших дней.
А я мечтал о доме, где ты и я,
Связь прочную построим.
Разместил где-то на бирже чувств нас,
Взбирался вверх...
А падаю на дно...

Ошибся я вновь,
Ведь не удержать в ладони два диких сердца.
Виновен я, ведь что бы ни сделал,
Уже никогда не буду тем, с кем ты хотела бы быть...

То, что однажды ты уйдёшь — как бросить жребий в казино.
Ты смотрела с сомненьем, когда говорил я прямо,
Что нам повезло, нашли друг друга мы уже,
Как две души, что соединяются навсегда.
Вдруг небо рушится вниз,
Забираешь всё...
Забираешь всё...

А я ошибся вновь,
Ведь не удержать в ладони два диких сердца.
Виновен я, ведь что бы ни сделал,
Уже никогда не буду тем, с кем ты хотела бы быть...

Только нам выпало так полюбить,
Только нам, когда у всех остальных свой план.
Ты хотела аллеей правды не спеша пройти,
Я же автострадой лжи летел, гнал, задыхаясь.
И вот стоим мы наги перед фактами,
Ты больше не чувствуешь меня,
Не можешь вынести этого уже давно.
Единственный выход — стать кем-то другим.
Что бы я ни сделал, ничего не изменю.
Я виновен.

А я ошибся вновь,
Ведь не удержать в ладони два диких сердца.
Виновен я, ведь что бы ни сделал (что бы ни сделал),
Уже никогда не буду тем, с кем ты хотела бы быть.
Ошибся я вновь (вновь),
Ведь не удержать в ладони два диких сердца (два диких сердца).
Виновен я, ведь что бы ни сделал,
Уже никогда не буду тем, с кем ты хотела бы быть...